Δάσκαλος σημαίνει φως ….. Δυστυχώς όμως στις μέρες μας, στις ημέρες της κρίσης, των μνημονιακών δεσμεύσεων, της εθνικής μας εξαθλίωσης, της ευρωπαϊκής μας περιθωριοποίησης και εξευτελισμού, το να είσαι δάσκαλος σημαίνει το να είσαι άνεργος. Το να γυρνάς από εδώ και από εκεί σαν περιφερόμενος νομάς πάνω στο περήφανο και ταπεινό … ημίονό σου, με μια βαλίτσα στο χέρι, στην καλύτερη περίπτωση ανά την Ελλάδα ως αναπληρωτής γιατί για διορισμός ούτε λόγος. Παίρνω την αφορμή από την έναρξη των αιτήσεων για τους αναπληρωτές και αραδιάζω κάποιες σκέψεις που στριφογυρνάνε στο μυαλό μου.

Το δισάκι μας στον ώμο λοιπόν , όπως λέει και το ομώνυμο λαϊκόν άσμα, για το δρόμο, γιατί όσοι έχουν την τύχη να μπουν στους πίνακες των αναπληρωτών τους «τρώνε» κυριολεκτικά οι δρόμοι. Διότι λόγω οικονομικής κρίσης και έλλειψη χρημάτων δεν προκηρύσσονται όπως είναι εύλογο διαγωνισμοί ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Από το 2008 έχουμε να δούμε ΑΣΕΠ. Μαύρα μάτια κάναμε και ακόμα πιο μπλαβιά θα γίνουνε καθώς δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ελπίς. Τι να πεις; Έχουμε μαζευτεί τόσοι πολλοί από το σινάφι μου, η στρόφιγγα έχει κλείσει και το σύστημα κυριολεκτικά έχει «φρακάρει». Κάθε χρόνο η Φιλολογία βγάζει κάθε χρόνο 600 πτυχιούχους, μόνο στην Αθήνα!!!! Αν σε αυτά προστεθεί και ο αριθμός και των υπολοίπων ανά την Ελλάδα Φιλολογικών Τμημάτων, μας πιάνει ίλιγγος. Και αυτό συμβαίνει και στις υπόλοιπες καθηγητικές σχολές όλων των βαθμίδων που περιλαμβάνει δασκάλους, μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς, βιολόγους κτλ καθώς η έρευνα σε όλους αυτούς τους τομείς έχει «πεθάνει» λόγω έλλειψης χρημάτων. Δεν γίνεται μια πτωχευμένη χώρα να έχει και έρευνα , υποστήριζαν ξένοι ομόλογοί μας. Πάντως τους διαψεύδουμε καθώς ακόμα και μέσα στην φτώχεια και την εξαθλίωσή μας, τα ελληνόπουλα, φοιτητές και ερευνητές, κατακλύζουν τα συνέδρια ανά τον κόσμο κλείνοντας στόματα.

Στο θέμα μας λοιπόν. Ο Χριστός και η Παναγία… Που θα πάμε όλοι αυτοί;;; Δεν γίνεται να μπούμε όλοι στο Δημόσιο και αυτό είναι λογικό. Αλλά αν δεν ανοίξει η αγορά δεν θα μπορέσει να υπάρξει αποσυμπίεση ώστε εκτός Δημοσίου και οι υπόλοιποι αναξιοπαθούντες εκπαιδευτικοί κάπως να αποκτήσουμε λίγο ζωτικό χώρο στον ιδιωτικό τομέα. Που έχουμε φτάσει; Να παρακαλάμε να μας πάρουν αναπληρωτές ή ωρομισθίους σε όποιο μέρος της Ελλάδας λάχει. Και δεν το λέμε επειδή έχουμε πρόβλημα με τις περιοχές. Ούτε καν….Όσο πιο μακριά για εμάς τόσο καλύτερα γιατί θα ασκούμε το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ μας…Ναι το λειτούργημά μας…Ακούει το Υπουργείο;; Λαμβάνει κανείς;;;

Ναι λοιπόν το λειτούργημά μας σε μαθητές που το έχουν πραγματικά ανάγκη. Αλλά πως θα μπορέσουμε να συντηρηθούμε με 300 και 400 ευρώ που προβλέπεται να μας δίνουν; Σπίτι, φως, νερό τηλέφωνο, δεν φτάνουν ούτε για τσίχλες… Πρέπει και πάλι η οικογένεια και οι γονείς να τσοντάρουν για να μην καταλήξουμε να κοιμόμαστε σε παγκάκια μέσα σε υπνόσακους γιατί αλλιώς δεν βγαίνει. Ντρέτα πράγματα… Φαγητό στην εκκλησία και κιθάρα να μας πετάνε κανά ψιλό να βγάλουμε τα τρέχοντα…Έλεος….Τρολλάρουμε και εμείς την δυστυχία μας. Για τα κριτήρια επιλογής των αναπληρωτών ούτε λόγος. Αντικειμενικότατα….Βαθμός πτυχίου, χρονολογία κτήσεις, προϋπηρεσία και τριτεκνία. Όσοι δεν έχουμε προϋπηρεσία μας κλαίνε οι ρέγγες…Δεν έχουμε ελπίδα καμιά.. Πάντα από πάνω μας τρίτεκνοι ( δεν έχουμε τίποτα με τους ανθρώπους) και όσοι έχουν προϋπηρεσία..

Εμείς μπορείτε να μας πείτε υπεύθυνα πότε και πως επιτέλους θα την αποκτήσουμε αφού δεν μας παίρνετε; Είμαστε και εμείς που έχουμε ανάγκη για δουλειά. Κοντεύουμε τα 30 και θεωρούμαστε ανερχόμενα ταλέντα που όμως θα καούν στο ζέσταμα. Για αναγνώριση μεταπτυχιακών και διδακτορικών ούτε λόγος. Όλοι ίσα και όμοια. Φάγαμε τα χρόνια μας να τα πάρουμε, ξοδέψαμε λεφτά, κόπο για να είναι αόρατα. Σαν να μην τα έχουμε. Μόνο στην Ελλάδα αυτά. Αν μετρούσαν όλα, θα ήταν διαφορετικά. Αλλά τότε θα αντιδρούσαν οι τρίτεκνοι και άλλες ομάδες εκπαιδευτικών που θα διαμαρτυρηθούν ότι είναι αδικία καθώς δεν έχουμε όλοι την δυνατότητα να συνεχίσουμε και τα σχετικά. Για μας που συνεχίσαμε δεν είναι αδικία να μην μετράνε;; Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει….

Η άλλη λύση αν δεν πάρουμε τα βουνά και τα λαγκάδια ή αν δεν θαλασσομαχήσουμε με κανένα σκυλοπνίχτη που θα μας μεταφέρει στην τελευταία κουκίδα του Αιγαίου, είναι η παραπαιδεία. Φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Φροντιστήρια, στην πλειονότητά τους με ιδιοκτήτες παράξενους, κακοπληρωτές και εκμεταλλευτές, χωρίς βέβαια να υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις. Η άλλη λύση όπως προανέφερα είναι η άλλη μορφή της παραπαιδείας , τα ιδιαίτερα. Ζούσαν και βασίλευαν κάποια εποχή , τώρα τα κυνηγάμε με το τυφέκι. Μια ζωή στα μαύρα και στην αβεβαιότητα, χωρίς ασφάλιση να τρέχεις σαν τον Βέγγο για λιγότερα από 10 ευρώ την ώρα, σε βροχή, ζέστη. Τυχερός άμα δεν θέλεις μακρινές μετακινήσεις. Αν θέλεις και αμάξι;; Άκυρο … Τα πιο πολλά λεφτά στις βενζίνες.

Οι πιο τυχεροί βρίσκουν δουλειά σε κάποιο ιδιωτικό με τη βοήθεια πάντα κάποιου βύσματος και όχι επειδή έχουν κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες. Και εμείς με τόσα πτυχία, αριστεύσαντες προπτυχιακώς και μεταπτυχιακώς, ξεκινώντας δεύτερα και τρίτα μεταπτυχιακά ή διδακτορικά, πάλι στην απέξω… Αν έχεις βύσμα διάβαινε λοιπόν…

Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε τις διακηρύξεις λοβερδικού-πασοκικού-νεοφιλελεύθερου τύπου, από τον αξιότιμο κ. Μπαλτά. Ο Υπουργός Παιδείας προχώρησε σε δήλωση ότι τα κενά είναι πολλά και λόγω της δύσκολης κατάστασης πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτη και κάλεσε σε εθελοντική προσφορά τους εκπαιδευτικούς. Σβήσε…Δουλειά τσάμπα λοιπόν. Αρχίζουμε και λέμε.

Κύριε Υπουργέ δεν είμαστε δούλοι, ούτε μαριονέτες. Είμαστε άνθρωποι με αξιοπρέπεια που τους έχετε εξαθλιώσει . Είμαστε 25αρηδες, 30αρηδες, μία από τις γενιές που έχετε κάψει. Άνεργοι για χρόνια, απέλπιδες, αναζητώντας τύχη στο εξωτερικό, αφήνοντας οικογένεια, συγγενείς, φίλους , κοπέλες. Είμαστε στην πιο παραγωγική μας ηλικία και μας κάνετε να νιώθουμε άχρηστοι καθώς όπου πάμε, ο γδούπος από τις πόρτες που κλείνουν ερμητικά στα μούτρα ακούγεται δύο τετράγωνα παρακάτω. Οι γονείς μας μάτωσαν οικονομικά για να μας μορφώσουν , να μας σπουδάσουν, να μαζέψουμε όλη την απαιτούμενη χαρτούρα για να εξασφαλίσουμε μια θέση εργασίας. Θυσιάσαμε χρόνο, ύπνο, προσωπική ζωή, διασκέδαση για ένα ανώτερο σκοπό. Και έρχεστε τώρα εσείς ανερυθρίαστα να πείτε σε ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τσάμπα. Κύριε Μπαλτά, θα δουλέψουμε εθελοντικά , αν δουλέψετε εθελοντικά….Τι εννοώ;

Αν όλοι οι 300 καρεκλοκένταυροι δουλέψετε από εδώ και πέρα τσάμπα, από πρωθυπουργό, ΠτΔ, μέχρι τελευταίου βουλευτού τότε και εγώ θα παρέχω την ίδια στιγμή της υπηρεσίες μου δωρεάν όπου χρειαστεί. Τέρμα τα ψέματα και εμπαιγμός. Πάτε να μας πιάσετε στο φιλότιμο με το να επικαλείστε το πόσο πατριώτες είμαστε. Εσείς πόσο είστε;; Με τους παχυλούς μισθούς που λαμβάνετε είναι εύκολο να λέτε μεγάλα λόγια. Ζήστε με αυτά που ζούμε εμείς.Με το τίποτα..Σας προκαλώ…
Την ίδια αντίληψη πιστεύω ότι έχουν και οι πιο πολλοί συνάδελφοί μου..Όσο για τον πατριωτισμό…Στηρίζω τη χώρα μου..Την αγαπάω μέχρι θανάτου….Ακρίτας στην καταγωγή, χιώτης, στην εσχατιά της Ελλάδος εκεί όπου κάθε μέρα σηκώνεται περήφανη η τελευταία ελληνική σημαία ανάμεσα στα αφρισμένα κύματα του Αιγαίου και στον υπέρλαμπρο ελληνικό ήλιο. Υπηρετώντας ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στην πατρίδα μου , στα σύνορα και όχι σε κάποιο κεντρικό στρατόπεδο. Δεν μπορείτε να μου μιλήσετε εσείς για πατριωτισμό.

Τέλος πάντων. Η κατάσταση προμηνύεται δυσοίωνη. Πολλοί συνάδελφοί μου ήδη έχουν εγκαταλείψει τη χώρα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη έξω.
Η Ελλάδα αποστραγγίζεται από τα μυαλά της τα οποία γίνονται παραγωγικά για τους ξένους και όχι για την χώρα που πλήρωσε για να τα δημιουργήσει. Μας διώχνετε …Να δούμε με τι θα μείνετε….Πάτε στον πάτο και δεν το έχετε καταλάβει…Δάσκαλος σημαίνει φως…Το φως σβήνει…Το σκοτάδι έρχεται…
Σκέψεις ενός άνεργου φιλολόγου.

Καλογερόπουλος Αθανάσιος
Φιλόλογος Δημοσιογράφος.