Το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα αναφέρεται στη συστηματική και παράνομη/παράτυπη είσοδο μεγάλου αριθμού μεταναστών στη χώρα από το 1990 έως και τις μέρες μας. Μια χώρα και ένας λαός εγκλωβισμένος ανάμεσα στο δίπολο της μη δυνατότητας επιπλέον απορρόφησης περαιτέρω πληθυσμών προσφύγων λόγω των δυσμενών οικονομικών συνθηκών αλλά και της μη αποστασιοποίησης στο ανθρώπινο δράμα, ευρισκόμενοι στο σημείο του «άλλως δύνασθαι πράττειν». Πως φτάσαμε όμως μέχρι εδώ; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη το 1989, δημιούργησε το πρώτο κύμα οικονομικής μετανάστευσης με προορισμό την Ελλάδα (με μετανάστες κυρίως από την Αλβανία,Βουλγαρία και Ρουμανία) διαμέσου των βόρειων συνόρων και στην συνέχεια προστέθηκαν μετανάστες από χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Κατά τη δεκαετία 2000 – 2010, η Ελλάδα έγινε πόλος έλξης εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών όχι μόνο από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες αλλά από ολόκληρο τον κόσμο με αποτέλεσμα περίπου το 7% του πληθυσμού της χώρας να αποτελείται από μετανάστες από χώρες εκτός Ε.Ε (Ευρωπαϊκής Ένωσης). Η συσσώρευση μεγάλου πλήθους μεταναστών, κυριολεκτικά πρωτόγνωρη για τον γηγενή ελληνικό πληθυσμό, άφευκτα δημιούργησε ένα μείζoν πολιτικό ζήτημα με τελείως διαφορετικές αναλυτικές προσεγγίσεις και προτάσεις επίλυσης από τα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Επίσης, η Ελλάδα έχει χαρακτηριστεί ως κύρια είσοδος μετανάστευσης στην Ευρώπη για την περίοδο το διάστημα 2005 – 2010 (συγκεκριμένα χαρακτηρίστηκε ως «η πύλη της Ευρώπης για την παράνομη μετανάστευση» ).

Σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία επιχειρείται μια προσπάθεια ανάσχεσης του κύματος μετανάστευσης, μέσω συμφωνιών με τις χώρες που δεν ανήκουν στην Ε.Ε. . Παραμένει όμως μείζον ζήτημα και σε αυτές τις χώρες καθώς οι μνήμες από το ναυάγιο στη Λαμπεντούζα είναι ακόμα νωπές. Η ελληνική κρίση χρέους 2010-2012 δεν έχει μειώσει τον αριθμό των μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα, η οποία αποτελεί το κύριο δρόμο εισόδου στην Ευρώπη. Το 2010, σύμφωνα με την FRONTEX, 9 στους 10 μετανάστες που εισήλθαν παράνομα στην Ευρώπη, εισήλθαν μέσω της Ελλάδας. Πολλοί μετανάστες που εισέρχονται στην Ελλάδα, ξαναφεύγουν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, οι πολιτικές εξελίξεις στην Λιβύη και την Τυνησία το 2011 (Αραβική Άνοιξη), η εξάπλωση του ISIS και ο εμφύλιος σπαραγμός στη Συρία επανέφεραν την μετανάστευση προς την Ευρώπη μέσω της Ιταλίας (κυρίως μέσω της νήσου Λαμπεντούζα), καθιστώντας αυτή τη χώρα μια από τις κύριες πύλες εισόδου μεταναστών στην Ευρώπη.

Σύναψη συνθήκης « Δουβλίνο 2»

Η σύναψη αυτής της συνθήκης ήταν το ορόσημο προκειμένου να γίνει η χώρα μας parking παράτυπων μεταναστών της Ευρώπης, με ανταλλάγματα φυσικά εκ μέρους των φίλων μας των Ευρωπαίων. Επίσης ουδεμία ενημέρωση έχει γίνει ποτέ στον ελληνικό λαό περί του περιεχομένου της συμφωνίας, γεγονός που εγείρει υποψίες για τα κίνητρα της Ευρώπης. Οι μετανάστες ουσιαστικά ενοχλούν τις αναπτυγμένες χώρες του Βορρά και θέλουν μια χώρα όπως η Ελλάδα που θα γίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης εξαθλιωμένων ψυχών αδιαφορώντας επιδεικτικά για τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που δημιουργούνται, για το μέλλον των μεταναστών αλλά και του ελληνικού λαού.

Με ένα κανονισμό λοιπόν η Ευρώπη πέταξε την καυτή πατάτα, στο φτωχό συγγενή, στο προτεκτοράτο, στην αποικία της ή όπως αλλιώς επιθυμείτε να το ονομάσουμε αυτό που λέγεται Ελλάδα… Το Δουβλίνο 2 λοιπόν είναι ένα νομικό κείμενο που θεσπίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίζει τη χώρα η οποία θα είναι υπεύθυνη για να δώσει άσυλο στον αιτούντα πρόσφυγα. Σύμφωνα με τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, ο μετανάστης δικαιούται να ζητήσει άσυλο στην ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα εισέλθει την πρώτη φορά. Μετανάστες οι οποίοι εισέρχονται στην Ελλάδα και κατόπιν μεταβαίνουν σε άλλη χώρα για να αιτηθούν άσυλο θα πρέπει, σύμφωνα με τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, να επιστρέφονται πίσω στην Ελλάδα. Για αυτό το λόγο όταν πιάνουν μετανάστες παράτυπους οι Ιταλικές αρχές που προέρχονται από Ελλάδα μας τους γυρίζουν πίσω προσαυξημένους και με τόκο….. Κύριες είσοδοι είναι τα τουρκικά παράλια απέναντι από τα νησιά του Αιγαίου, ο Έβρος αλλά και νότια της Κρήτης.

Τα κριτήρια για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο πρέπει να εφαρμόζονται σύμφωνα με τη σειρά παρουσίασής τους. Θα εφαρμόζονται ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί κατά τη στιγμή που ο αιτών το άσυλο υπέβαλε για πρώτη φορά την αίτησή του σε κράτος μέλος.

Αρχή της ενότητας των οικογενειών

Εάν ο αιτών άσυλο είναι ασυνόδευτος ανήλικος, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησής του είναι το κράτος-μέλος στο οποίο ευρίσκεται νομίμως ένα μέλος της οικογένειάς του, εφόσον αυτό είναι προς το μείζον συμφέρον του ανηλίκου. Εάν δεν υπάρχει μέλος της οικογένειας, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης είναι το κράτος-μέλος στο οποίο ο ανήλικος υπέβαλε την αίτησή του για άσυλο.

Για τους ενήλικους, εάν ένα μέλος της οικογένειας του αιτούντος έλαβε άδεια παραμονής σε κράτος μέλος ως πρόσφυγας ή εάν η αίτηση του εν λόγω ατόμου τελεί υπό εξέταση, αυτό το κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου υπό τον όρο ότι το επιθυμεί ο ενδιαφερόμενος.

Έκδοση αδειών διαμονής ή θεωρήσεων

Το κράτος-μέλος που χορήγησε στον αιτούντα ισχύοντα τίτλο διαμονής ή έγκυρη θεώρηση θα είναι υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου. Εάν ο αιτών είναι κάτοχος περισσότερων αδειών ή θεωρήσεων που εκδόθηκαν από διαφορετικά κράτη μέλη, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης ασύλου θα είναι το κράτος που εξέδωσε το έγγραφο με την απώτερη ημερομηνία λήξεως ισχύος.

Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν εάν ο αιτών άσυλο είναι κάτοχος ενός ή περισσοτέρων τίτλων διαμονής που έχουν λήξει για διάστημα μικρότερο από πριν από δύο έτη ή μίας ή περισσοτέρων θεωρήσεων που έχουν λήξει για διάστημα μικρότερο από πριν από έξι μήνες, αλλά εφόσον ο αιτών άσυλο δεν έχει εγκαταλείψει το έδαφος των κρατών μελών.

Παράνομη είσοδος ή διαμονή σε κράτος μέλος

Εάν ο αιτών διέβη παράνομα τα σύνορα ενός κράτους μέλους, αυτό το κράτος μέλος θα είναι υπεύθυνο να εξετάσει την αίτηση ασύλου. Η ευθύνη αυτή παύει να υφίσταται δώδεκα μήνες μετά την ημερομηνία κατά την οποία έλαβε χώρα η παράνομη διάβαση των συνόρων.

Όταν ο αιτών άσυλο διέμεινε σε κράτος μέλος για μία συνεχή περίοδο τουλάχιστον πέντε μηνών πριν υποβάλει την αίτησή του, το κράτος μέλος αυτό είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης. Εάν ο αιτών άσυλο διέμεινε για διάστημα τουλάχιστον πέντε μηνών σε πλείονα κράτη μέλη, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης ασύλου είναι το κράτος μέλος της τελευταίας διαμονής.

Νόμιμη είσοδος σε κράτος μέλος

Εάν υποβάλλει αίτηση ασύλου υπήκοος τρίτης χώρας σε κράτος μέλος όπου αυτός δεν υπόκειται σε υποχρέωση θεώρησης, υπεύθυνο είναι το κράτος μέλος υποβολής της αίτησης.

Αίτηση στο χώρο διεθνούς διέλευσης αερολιμένα

Εάν υπήκοος τρίτης χώρας υποβάλλει αίτηση ασύλου στο χώρο διεθνούς διέλευσης αερολιμένα κράτους μέλους, αυτό το κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης.

-Εξαιρέσεις
Εάν δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί το κράτος-μέλος το οποίο είναι υπεύθυνο βάσει των κριτηρίων που απαριθμούνται, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης είναι το πρώτο κράτος μέλος στο οποίο υποβλήθηκε η αίτηση ασύλου.

Ύστερα από αίτηση ενός άλλου κράτους μέλους, κάθε κράτος μέλος μπορεί να δεχθεί να διαπραγματευθεί μια αίτηση ασύλου για την οποία δεν είναι υπεύθυνο, για λόγους ανθρωπιστικούς και βάσει, εν μέρει, οικογενειακών ή πολιτισμικών κριτηρίων, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι συναινούν.
Αναδοχή του αιτούντος άσυλο

Το κράτος μέλος που έχει προσδιοριστεί ως υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου πρέπει να δεχτεί τον αιτούντα και να εξετάσει την αίτηση. Εάν ένα κράτος μέλος στο οποίο έχει υποβληθεί αίτηση ασύλου θεωρεί ότι άλλη χώρα της ΕΕ είναι υπεύθυνη, μπορεί να απευθύνει προς αυτήν αίτημα αναδοχής της αίτησης.
Η αίτηση αναδοχής ή εκ νέου ανάληψης θα πρέπει να υποδεικνύει κάθε στοιχείο που επιτρέπει στο κράτος προς το οποίο απευθύνεται το αίτημα να προσδιορίσει εάν είναι πράγματι υπεύθυνο. Όταν το κράτος προς το οποίο απευθύνεται το αίτημα δέχεται την αναδοχή ή εκ νέου ανάληψη του ενδιαφερομένου προσώπου, αποστέλλεται στον αιτούντα αιτιολογημένη απόφαση που δηλώνει ότι η αίτησή του κρίνεται απαράδεκτη στο κράτος μέλος όπου υποβλήθηκε, και ότι υπάρχει υποχρέωση μεταφοράς του αιτούντος άσυλο στο κράτος μέλος που είναι υπεύθυνο.
.
Το κεφάλαιο Frontex

Για να μειωθεί η εισροή μεταναστών μέσω Έβρου, το φθινόπωρο του 2010 η Ελλάδα ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση τη συνδρομή της δύναμης FRONTEX (Μεθοριακή Δύναμη Ταχείας Επέμβασης) η οποία επιχειρεί στο Αιγαίο από το 2009. Μέχρι την 4η Νοεμβρίου 2010 κατέφθασαν 175 μέλη της FRONTEX μαζί με 15 λεωφορεία, 19 περιπολικά και ένα ελικόπτερο. Η δύναμη αυτή είχε συσταθεί το 2007 και το 2010 ήταν η πρώτη φορά που εκτελούσε επιχειρήσεις στον Έβρο. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της FRONTEX, Michal Parzyszek, «η ασφάλεια των συνόρων σχετίζεται και με την τρομοκρατία». Συγκεκριμένα είπε «δεν δηλώνω ότι οι μετανάστες είναι τέτοια απειλή αλλά ανάμεσα σε αυτούς μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναζητούν καλύτερη ζωή αλλά κάτι άλλο». Τον Ιανουάριο 2010 δήλωσε η Ελλάδα την πρόθεσή της να χτιστεί τείχος-φράκτης μήκους 12,5 χιλιομέτρων μεταξύ Νέας Βύσσας και Καστανιών (στο μοναδικό κομμάτι όπου τα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι χερσαία χωρίς να μεσολαβεί ποτάμι, ο ποταμός Έβρος εκεί διασχίζει την Αδριανούπολη) ώστε να αποτραπεί η είσοδος αλλοδαπών στην Ελλάδα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Η συγκεκριμένη απόφαση είχε δεχθεί δριμεία κριτική θεωρώντας την ενέργεια υποκριτική και απάνθρωπη.

Πως μπορεί να αντιδράσει η Ελλάδα;

Η Ελλάδα δυστυχώς είναι εγκλωβισμένη σε ευρωπαϊκό κανονισμό που υπέγραψε χωρίς πρωτίστως να διασφαλίσει τα κατάλληλα ανταλλάγματα. Εξαίρεση σε αυτή την κατάσταση αποτελεί η ενίσχυση από την frontex και τις όποιες κοινοτικές ενισχύσεις έχει λάβει. Ως χώρα υποδοχής είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί ένα τεράστιο, ευρωπαϊκό κατ’ ουσία, πρόβλημα εντελώς μόνη της, εν μέσω βέβαια οικονομικής κρίσης και πραξικοπηματικών πιέσεων από τους δανειστές ώστε να υπογραφεί η επονείδιστη συμφωνία. Ο όγκος των μεταναστών και των προσφύγων που δέχεται η χώρα δεν είναι πλέον διαχειρίσιμος και η κοινωνική έκρηξη είναι προ των πυλών.

Η πιο επικίνδυνη βέβαια διάσταση του προβλήματος είναι η έξαρση του ισλαμικού εξτρεμισμού με τον υποθάλπτοντα φόβο, ότι μέσα στους παράτυπους μετανάστες βρίσκονται και κεκαλυμμένα μέλη των τζιχαντιστών οι οποίοι βρίσκουν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία εύκολης πρόσβασης σε ευρωπαϊκό έδαφος. Η χώρα δεν έχει τα κατάλληλα μέσα να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση ενώ οι Ευρωπαίοι, προστατευμένοι από το Δουβλίνο ΙΙ, αδιαφορούν επιδεικτικά. Η χώρα ουσιαστικά έχει δεθεί χειροπόδαρα με λίγες δυνατότητες αντίδρασης οι οποίες συνεπάγονται τεράστια κόστη.

Φωνές για προδοτική και ανθελληνική συμφωνία

Πληθαίνουν οι φωνές οι οποίες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι αυτή η συμφωνία έχει ως στόχο την αλλοίωση του ελληνικού στοιχείου στη χώρα μας, την κοινωνική έκρηξη, την επιδείνωση των οικονομικών δυσχερειών και τέλος την καταστροφή μας. Υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση, οι οσφυοκάμπτες πολιτικοί μας Γ. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης και το υπόλοιπο συνονθύλευμα των 300 αγυρτών της εγχώριας πολιτικής σκηνής οι οποίοι συνυπέγραψαν και συναίνεσαν εκμεταλλευόμενοι και τον ελληνικό λαό αλλά και το δράμα των εξαθλιωμένων προσφύγων με άγνωστα μέχρις στιγμής ανταλλάγματα.

Το πώς λειτουργεί στην πράξη αυτό, το κατανοούμε από τις χαρακτηριστικές δηλώσεις του εκπροσώπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Ολλανδίας Σάντερ Βαν Έιλ. «Η αλήθεια είναι πως δεν σταματήσαμε να σας στέλνουμε τους παράνομους μετανάστες που συλλαμβάνουμε στην Ολλανδία, οι οποίοι ήρθαν εδώ από την Ελλάδα. Για την πολυπληθή αυτή ομάδα προσφύγων, όμως, υπήρξε ειδική συμφωνία με τον κ. Παυλόπουλο. Αυτή έγινε κατά την διάρκεια της επίσκεψης της Υφυπουργού Δικαιοσύνης της Ολλανδίας Νεμπαχάτ Αλπμαϊράκ στην χώρα σας, στα τέλη Μαΐου», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Κάποιοι θεωρούν ως λύση τη μονομερή παραβίαση της εν λόγω συνθήκης κατ’ αναλογία με την πρόσφατη κίνηση της Ουγγαρίας. Η κυβέρνηση της χώρας ανακοίνωσε πως σπάει μονομερώς την ευρωπαϊκή συμφωνία Δουβλίνο 2 σχετικά με την παροχή ασύλου στους μετανάστες και τις διαδικασίες επαναπατρισμού τους, δηλώνοντας ανικανότητα φιλοξενίας τους και ανοίγοντας τα σύνορα ώστε να φύγουν δηλώνοντας ότι θα επανέλθει στην εφαρμογή της συμφωνίας όταν θα έχει εκ νέου δυνατότητα υποδοχής και παροχής των απαραίτητων υπηρεσιών. Άμεση ήταν η αντίδραση της Κομισιόν η οποία ζήτησε εξηγήσεις από την ουγγρική κυβέρνηση διαμηνύοντας στα υπόλοιπα κράτη ότι η αναστολή γίνεται για «τεχνικούς λόγους» απαιτώντας να γνωρίζει τις ενέργειες στις οποίες θα προβεί από εδώ και πέρα η Βουδαπέστη Όπως ανακοινώθηκε η Ουγγαρία δεν θα δέχεται πλέον την επαναπροώθηση προσφύγων και μεταναστών από άλλες χώρες της Ε.Ε., όταν αποδεικνύεται πως ήταν χώρα εισόδου στην ΕΕ, όπως προβλέπεται από το «Δουβλίνο 2». Τόσο ισχυρό ήταν το σοκ ώστε στο ενδιάμεσο των συνδιασκέψεων για το ελληνικό χρέος, να γίνουν συναντήσεις για το μεταναστευτικό.

Ανάλογους τεχνικούς λόγους, κάποιοι υποστηρίζουν, ότι πρέπει να επικαλεστεί η ελληνική κυβέρνηση. Όμως οι φωνές που υποστηρίζουν την έξοδο της χώρας από την εν λόγω συνθήκη και την έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων τους μετανάστες ώστε το πρόβλημα να μετακυλιστεί στους υπόλοιπους Ευρωπαίους, ξεχνούν κάτι. Ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ πάει πακέτο με τη συνθήκη Σέγκεν, που σημαίνει ότι οι Έλληνες πολίτες θα χάσουν το προνόμιο να ταξιδεύουν μόνο με την ταυτότητα τους στις χώρες της Ευρώπης και θα χρειαστεί να εκδώσουν ξανά διαβατήρια, εξέλιξη- πισωγύρισμα για τη χώρα. Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει, πέρα από τα μνημόνια, να ανοίξει τη διαπραγμάτευση και για το Δουβλίνο ΙΙ και να θέσει τους εταίρους πρό των ευθυνών τους ώστε να πετύχει καλύτερους όρους. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και είναι απαραίτητο να μπεί σε προτεραιότητα πριν είναι πολύ αργά..!

Τι συμβαίνει στην Ελλάδα τη στιγμή που μιλάμε;

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας είναι μια ασύλληπτη κατάσταση, μια ανθρωπιστική τραγωδία. Εξαθλιωμένοι άνθρωποι, με λιγοστά πράγματα και μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο φορτωμένοι σε κάθε είδους πλεούμενα κάνουν «ρεσάλτο» από τα τουρκικά παράλια στην ελληνική επικράτεια. Κύριες πύλες εισόδου Έβρος, νησιά Β.Α. Αιγαίου, Δωδεκάνησα, Κρήτη. Στον Έβρο παρά το τείχος και την «συμβολή» της Frontex βρίσκουν τρόπο να περνάνε εγείροντας εύλογες υποψίες. Υποψίες που μετατρέπονται σε βεβαιότητα όταν υπάρχουν δημοσιεύματα για συνεργασία Τούρκων διακινητών με στελέχη των ελληνικών αρχών με σκοπό την παράνομη διακίνηση μεταναστών. Ο ανακριτής Διαφθοράς Κωνσταντίνος Σαργιώτης αναμένεται να ολοκληρώσει το επόμενο διάστημα την έρευνα του για υπόθεση διακίνησης μεταναστών. Στην υπόθεση οποία εμπλέκονται συνολικά οκτώ πρόσωπα, μεταξύ των οποίων ένα στέλεχος της ΕΥΠ και ένας αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.

Η δικογραφία αφορά ποινική δίωξη που ασκήθηκε καθώς η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛΑΣ είχε στοιχεία για τη δράση κυκλώματος «διακίνησης μεταναστών από κερδοσκοπία». Οι εισαγγελείς Διαφθοράς που ανέλαβαν την υπόθεση απήγγειλαν κατηγορίες σε βάρος των οκτώ προσώπων, τα οποία θα έχουν ολοκληρώσει τις απολογίες τους τις επόμενες ημέρες. Οι κατηγορίες που αφορούν, κατά περίπτωση, τα αδικήματα της σύστασης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, της διακίνησης μεταναστών από κερδοσκοπία και της ενεργητικής και παθητικής δωροδοκίας. Η δικογραφία έχει συνενωθεί, λόγω συνάφειας, με παλαιότερη δικογραφία που είχε σχηματιστεί από το 2013 με στοιχεία έρευνας της Διεύθυνσης Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ., έπειτα από καταγγελίες για κύκλωμα διακίνησης μεταναστών. Στο πλαίσιο της έρευνας καταγράφηκαν τηλεφωνικές συνομιλίες υπόπτων τόσο πριν από δύο χρόνια όσο και εντός του 2015. Όλα αυτά καταδεικνύουν την κατάσταση που βρισκόμαστε με ενάργεια.

Όντας κάτοικος Χίου, βλέπω καθημερινά από κοντά την εξέλιξη και την δραματική αύξηση των εισερχομένων παρατύπως μεταναστών στη χώρα. Εκατοντάδες άτομα κάθε μέρα δέχεται όχι μόνο το νησί μου αλλά και τα γειτονικά νησιά. Η επέκταση του ISIS, ο εμφύλιος στη Συρία αλλά και η καταστάσεις φτώχιας και ανέχειας σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής έχουν ωθήσει αρκετούς ανθρώπους στο δρόμο της προσφυγιάς. Οι εργαζόμενοι σε λιμενικό και αστυνομία καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες ελλείψει επαρκούς προσωπικού ώστε να βγάλουν σε πέρας το καθήκον τους. Τα πλοία «βουλιάζουν» από παράτυπους μετανάστες που μεταβαίνουν στην πρωτεύουσα η οποία θα καταλήξει αποθήκη εξαθλιωμένων ανθρώπων, με την κοινωνική έκρηξη να βρίσκεται ante portas. Συνθήκες κράτησης, υποδοχής και φιλοξενίας ανύπαρκτες, τριτοκοσμικές. Σχέδιο αντιμετώπισης από την πολιτεία αγνοείται….κυριολεκτικώς. Στοιβαγμένοι σε παραπήγματα, να ψήνονται κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού, με ελάχιστη τροφή και νερό αλλά σπρωγμένοι από την ανάγκη και την ανέχεια υπομένουν τα πάνδεινα.

Από τη μια το πρόβλημα που απαιτεί λύση. Φωνές πολιτών ότι δεν αντέχουμε άλλους. Δεν είναι δυνατόν πλέον να απορροφηθούν αλλά ούτε να και να τους υποδεχτούμε. Πώς να κλείσεις όμως τα μάτια στο ανθρώπινο δράμα; Θα προδίδαμε την ιστορία μας αν κάναμε το αντίθετο, καθώς η έννοια της φιλοξενίας δημιουργήθηκε από τον «Ξένιο Δία», απότοκο του ένδοξου αρχαιοελληνικού πολιτισμού μας, διεπόμενο από πλείστα ανθρωπιστικά ιδεώδη. Η κατάσταση είναι οριακή. Q

Πηγές: efsyn.gr, eur-lex.europa.eu, ekorinthos.gr