«ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ..»
Με αφορμή την απουσία γιατρού και ασθενοφόρου στο βόρειο τμήμα της πατρίδας μου, της Χίου, καταστάσεως ανάλογης σε νησιά της παραμεθορίου αλλά και σε απομακρυσμένες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας αποφάσισα να συντάξω ένα άρθρο διαμαρτυρία για την πλήρη απουσία κοινωνικού κράτους σε μια χώρα που επιθυμεί «σφόδρα» να συνεχίσει να είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένοντας στην Ευρωζώνη με επονείδιστη συμφωνία.
Οργή, θυμός, φόβος και απελπισία έχουν κυριεύσει τους κατοίκους της Αμανής της Χίου από την υγειονομική εγκατάλειψη που βιώνει αυτή η απομακρυσμένη περιοχή του νησιού. Κραυγή αγωνίας υψώνουν οι κάτοικοι λόγω της έλλειψης ιατρού και ασθενοφόρου, το οποίο αν και υπάρχει δεν είναι λειτουργικό καθώς δεν προσλαμβάνεται οδηγός ούτε παραχωρείται σε εθελοντή για να μπορέσει να συνδράμει στη δύσκολη αυτή κατάσταση.
Λύσεις υπάρχουν, δεν δίνονται. Ανυπαρξία πολιτικής βούλησης, αδιαφορία, ανικανότητα, εγκληματική αμέλεια; Μάλλον όλα μαζί συνθέτουν τον καμβά της ζοφερής αυτής κατάστασης που έχει φέρει στα όρια τους κατοίκους της Βορείας Χίου. Η υπομονή έχει εξαντληθεί και η οργή ξεχειλίζει. Το τραγικό γεγονός της απώλειας ενός ακόμα συμπολίτη μας, ο οποίος έσβησε αβοήθητος, ξεχασμένος από την πολιτεία, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τους φόρους τους πληρώνουμε για να έχουμε τα αυτονόητα. Κοπτόμεθα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον φόβο του Grexit. Είναι αδιανόητο να αποκαλούμαστε Ευρωπαϊκή χώρα και να ζούμε σε αυτές τις τριτοκοσμικές συνθήκες.
Το απόγευμα της Παρασκευής ο άτυχος Χρ. Καπίρης, κάτοικος Βολισσού , έσβησε αβοήθητος από κολπική μαρμαρυγή ( πιθανότατα). Ο 61χρονος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλη την έκταση της Αμανής. Κάθε σοβαρό περιστατικό από τη Βολισσό και πάνω καταλήγει αβοήθητο. Ο εκλιπών αισθάνθηκε αδιαθεσία και λίγο μετά διαπιστώθηκε ο θάνατός του. «Το περιστατικό ήταν πολύ βαρύ. Όταν ειδοποιηθήκαμε ο ασθενής ήταν ήδη εγκεφαλικά νεκρός. Με τεχνητά μέσα διατηρήθηκε στη ζωή για λίγα λεπτά και μετά κατέληξε», εξηγεί τις δύσκολες ώρες ο ιατρός κ. Γ. Φερούσης, ο οποίος κλήθηκε εσπευσμένα να βοηθήσει, ευρισκόμενος στη Βολισσό για διακοπές.
«Τα μηχανήματα του Ιατρείου ήταν σε άριστη κατάσταση. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τα αντίστοιχα του ασθενοφόρου. Όταν χρειαστήκαμε τη συνδρομή τους διαπιστώσαμε ότι, ενώ είναι εξαιρετικά, παρέμεναν ασυντήρητα», δηλώνει ο ίδιος.
Παραβίασαν το ιατρείο
Ελλείψει ιατρού, η παρουσία παραθεριστών γιατρών επανέφεραν ελπίδες παροχής πρώτων βοηθειών και τότε όλοι ήρθαν αντιμέτωποι με τις κλειδαμπαρωμένες πόρτες της αποθήκης του Πολυδύναμου Περιφερειακού Ιατρείου, όπου βρίσκονταν κλειδαμπαρωμένα τα μηχανήματα μέσα στα οποία και ο απινιδωτής. Σε αρίστη κατάσταση ευρισκόμενα, αλλά κλειδαμπαρωμένα. Τελικά το Ιατρείο μόνο Πολυδύναμο δεν αποδείχθηκε, αλλά αντιθέτως αδύναμο να παρέχει τις πρώτες βοήθειες στον ασθενή, οδηγώντας τον στο θάνατο… Αφού πέρασαν πολύτιμα λεπτά στην αναζήτηση των κλειδιών μεταξύ διαφόρων παραγόντων της περιοχής και εξακριβώθηκε ότι δεν υπήρχαν, ο πρόεδρος της Βολισσού Γ. Μαδιανός υποχρεώθηκε να σπάσει την κλειδαριά!
Πριν δέκα μέρες είχε αναφερθεί ένα επίσης ντροπιαστικό περιστατικό με ασθενή με εγκεφαλικό όπου το ασθενοφόρο γύρισε για να παραλάβει τραυματία τροχαίου σε άλλο μέρος θέτοντας και των δύο τις ζωές σε σοβαρό κίνδυνο. Και όλα επειδή το ΕΚΑΒ αρνήθηκε να στείλει το ασθενοφόρο βάρδιας!!!!. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς πλέον είναι να αναφωνήσει « Έλεος».
Οι κάτοικοι της Αμανής εξαγριωμένοι προειδοποιούν με μαζικές κινητοποιήσεις καθώς η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. «Θέλουν να μας διώξουν. Δεν εξηγείται αλλιώς. Έχουν στόχο να μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε τα χωριά μας», δηλώνουν απελπισμένοι. Οι αρμόδιοι κωφεύουν και εθελοτυφλούν επιδεικτικά.
Στο έλεος του Θεού..
Και γιατί το λέμε αυτό; Θα έχουμε το λόγο μας. Διότι με χρήματα του προσκυνήματος της Αγίας Μαρκέλλας, πολιούχο της Χίου, προσφάτως εορτάζουσα, θα γίνει η κάλυψη των κενών εφημερίας. Η Μητρόπολη Χίου με ανακοίνωσή της δημοσιοποίησε την πρόθεσή της να συνδράμει οικονομικά στην κάλυψη των κενών εφημεριών και των υγειονομικών αναγκών στην βορειοδυτική Χίο. Η δαπάνη που θα προκύψει για τις κενές εφημερίες θα καλυφθεί από το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο και το προσκύνημα τις Αγίας Μαρκέλλας ενώ τονίζεται στην ανακοίνωση ότι αναμένεται η άμεση εκδήλωση ενδιαφέροντος από ιατρούς ώστε να καλυφθούν τα κενά.
Δικαιοσύνη αγνοείται…
Δυστυχώς σε όλη αυτή την κατάσταση απούσα είναι η Δικαιοσύνη η οποία ακόμα δεν έχει παρέμβει στο συγκεκριμένο ζήτημα ώστε να αποδώσει τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα αρμόδιο. Μια δικαιοσύνη, τυφλή πραγματικά, η οποία κλείνει ώτα και όμματα επιδεικτικά, ενώ θα έπρεπε να λειτουργήσει αυτεπαγγέλτως, δίνοντας λύση σε αυτό το μαρτύριο.
Τραγική ειρωνεία
Όλο αυτό τον καιρό παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης τις πολιτικές εξελίξεις και τις ραγδαίες αλλαγές στους οδικούς χάρτες των κομμάτων. Έχουμε περάσει ήδη μισή δεκαετία εντός μνημονιακών δεσμεύσεων και υποσχέσεων βελτίωσης της κατάστασης εντός ολίγων μηνών. Αυτή η βελτίωση όμως δεν ήρθε ποτέ. Φως στο τούνελ δεν έχουμε δει. Πέρασαν κεντρώες, δεξιές κυβερνήσεις, συνασπισμοί αυτών των δύο και τίποτα.
Μπινιά, λαμογιά, φοροδιαφυγή, γραφειοκρατία, λαϊκισμός, πελατειακό κράτος, κουτοπονηριά, εξαπάτηση, διόγκωση του πελατειακού κράτους, μίζες για εξοπλιστικά και όχι μόνο, χρέη, χρηματιστηριακές φούσκες, ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, δάνεια επί δανείων, υποθήκευση της χώρας και του μέλλοντος ενός ολόκληρου λαού αποτελούν τις παθογένειες που μαστίζουν την φυλή μας. Είδαμε πολιτικούς να λένε «λεφτά υπάρχουν», «μαζί τα φάγαμε», «σκίζω τα μνημόνια μέρα με τη μέρα», μέχρι που φτάσαμε και στο σημείο της πρώτης φορά αριστερά και της κατάργησης των μνημονίων και των δυσβάσταχτων μέτρων ενός απάνθρωπου φοροδοτικού συστήματος.
Γέννηση ελπίδας, όραμα αλλαγής το οποίο όπως φαίνεται ξεθωριάζει. Πολιτικοί οι οποίοι φάνταζαν μεσσίες, λυτρωτές. Προσμονή για μια φιλολαϊκή πολιτική που επιτέλους θα έδινε μια ανάσα στον ταλαιπωρημένο αυτό λαό. Δημιουργία ενός κοινωνικού κράτους. Πέρασαν πέντε μήνες διαπραγματεύσεων και καταλήξαμε σε σκληρότερο μνημόνιο, μετατροπής του ΟΧΙ στου λαού σε ένα μεγαλοπρεπέστατο ΝΑΙ, σε εσωκομματική ρήξη της κυβέρνησης με τα σενάρια εκλογών στις αρχές Νοεμβρίου να φουντώνουν. Σαράντα χρόνια πολιτικοί να κόπτονται για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας που είναι συνδεδεμένη με την εθνική μας αξιοπρέπεια. «Αν βγούμε από την Ευρώπη και το Ευρώ καταστρεφόμαστε», έλεγαν και λένε. Νομίζω ότι ήδη έχουμε καταστραφεί αλλά δεν το ξέρουμε.
Κοινωνικό κράτος ανύπαρκτο, αδιαφορία για κενά σε υγεία και εκπαίδευση, αναλγησία, εμπαιγμός προς τους πολίτες οι οποίοι πληρώνουν τους φόρους τους προκειμένου να απολαμβάνουν κάποιες υπηρεσίες και αγαθά όπως υγεία, εκπαίδευση, ασφαλιστικό. Που είναι αυτά; Βλέπουμε καθημερινά να χάνονται συνάνθρωποί μας, νοσοκομεία να υπολειτουργούν, να μην έχουν τα βασικά για την νοσηλεία των ασθενών, ράντζα στους διαδρόμους, υποστελεχωμένα με μηχανήματα εκατομμυρίων να παραμένουν άχρηστα, σε αρίστη κατάσταση, στις αποθήκες ακριβώς όπως αγοράστηκαν. Ακριτικές περιοχές να μην έχουνε γιατρούς και φάρμακα. Αν δεν είναι αυτό τρίτος κόσμος , τι είναι; Θεωρούμαστε εμείς ευρωπαϊκή χώρα; Δεν το νομίζω. Γιατί οι ευρωπαϊκές χώρες, όσο και να μην μας αρέσει, είναι πιο οργανωμένες, έχουν κοινωνικό κράτος πρόνοιας, παρέχοντας στους φορολογούμενους πολίτες τις υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνουν αλλά και αίσθημα ασφάλειας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει το αίσθημα της ανταποδοτικότητας. Οι άνθρωποι μετατρέπονται σε υποχείρια των μεγαλογιατρών, φακελάκια πηγαινοέρχονται κάτω από τα τραπέζια, οι έχοντες περιθάλπτονται, οι μη έχοντες στη μοίρα τους. Δικαιοσύνη απούσα σε ένα κράτος που μπάζει νερά από όλες τις πάντες.
Το μόνο που νοιάζει τους πολιτικούς μας είναι η σύναψη νέων συμφωνιών, να μην στεναχωρήσουμε τους δανειστές, το ΔΝΤ, την Τρόικα, τους θεσμούς, την κάθε Μερκελ, τον κάθε Σόιμπλε. Περιπλανώμενοι παλιάτσοι στα σοκάκια της Ευρώπης για ένα ξεροκόμματο, από Eurogroup σε Eurogroup, από σύνοδο κορυφής σε σύνοδο κορυφής. Σαν τον ναρκομανή που ζητάει τη δόση, σε μια πολιτική ατελέσφορη που γίνεται ολοένα και πιο απάνθρωπη, θυμίζοντας πραξικοπηματικά καθεστώτα.
Απέχουμε πολύ από το να θεωρούμαστε και να γίνουμε ευρωπαϊκή χώρα. Πλανώνται πλάνην οικτρά οι πολιτικοί μας. Για να είσαι ευρωπαϊκή χώρα θα πρέπει να έχεις κράτος πρόνοιας για τους πολίτες σου, να έχεις οργανωμένο σύστημα υγείας, ασφαλιστικό, παιδεία, εκπαιδευτικό, ασφαλιστικό σύστημα ορθώς δομημένο, πάταξη φοροδιαφυγής και σύστημα δικαιοσύνης αδέκαστο. Για να το θέσω καλύτερα, μου φαίνεται σαν να περιγράφω την ιδεώδη πολιτεία του Πλάτωνα, αλλά έτσι μου φαντάζει ένα ορθά δομημένο κράτος.
Δεν θεωρώ ότι σε όλους τους τομείς η Ευρώπη είναι πλήρης αλλά τουλάχιστον σε περισσότερους από εμάς που είμαστε στο μηδέν.
Τα ίδια προβλήματα με το νησί μου τα έχουν και άλλα νησιά αλλά και ακριτικές ηπειρωτικές περιοχές. Βαρέθηκα να οικτίρω και να κατηγορώ. Έπρεπε να χαθούν συμπολίτες μου για να προκηρυχθούν θέσεις γιατρών, παρέχοντας στους κατοίκους της απομονωμένης βόρειας Χίου το αυτονόητο θεμελιώδες δικαίωμα στην περίθαλψη. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο στις μεγαλουπόλεις.
Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει δυνατά και στα σύνορα όπου υψώνεται η τελευταία ελληνική σημαία, απέναντι από τα τουρκικά παράλια, ξεπροβάλλοντας περήφανη ανάμεσα στο αφρισμένο αιγαίου και στον ανατέλλοντα ήλιο. Ζητάμε τα αυτονόητα. Υγεία, Παιδεία και Δικαιοσύνη. Επιτέλους είναι ώρα το ανάλγητο ελληνικό κράτος, η κρατική διοίκηση που αδιαφορεί επιδεικτικώς να πάψουν να έχουν σφαλισμένα ώτα και όμματα και να στρέψουν την προσοχή τους και στα απομονωμένα μέρη της Ελλάδος. Είμαστε και εμείς εδώ. Είμαστε και εμείς Έλληνες. Ακούστε μας… Μην μας λησμονείτε…
Νάσσος Καλογερόπουλος25 Posts
Καθηγητής Φιλόλογος, Msc Language Engineer, Απόφοιτος σχολής Δημοσιογραφίας του ΑΝΤ1.
0 Comments