Μέσα σε μία εβδομάδα ήρθαν τα πάνω κάτω στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας, για πρώτη φορά η μεταπολιτευτική Ελλάδα κάνει χρήση του δημοψηφίσματος. Σε ένα άκρως σημαντικό ζήτημα για το μέλλον της χώρας.

Έγιναν πολλά, ευτυχώς όμως δεν δημιουργήθηκε πανικός και αναταραχές, ο ελληνικός λαός επέδειξε πολιτισμό, σύνεση και ήθος που ίσως να μην περίμεναν και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι όταν μας έδειξαν πόρτα στην τελευταία πρόταση-που συμφωνούσε σχεδόν σε όλα τα μέτρα.

Αυτό εδώ είναι το πρώτο σημείο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ! Μπορούν να μη με συγκρίνουν με τη Ζιμπάμπουε, τη Ζάμπια, την Αλβανία, τη Βενεζουέλα; Γιατί μου το κάνουν αυτό και με πληγώνουν; Νομίζουν ότι αυτό με τρομοκρατεί και με ταπεινώνει; Δεν είναι δυνατόν να συγκριθώ μαζί τους και το απέδειξα!

Συνεχίζοντας, θα παρατηρήσουμε ότι επιστρατεύθηκαν άνθρωποι απ’ όλα τα κόμματα, όλο το κατεστημένο της χώρας, Σημίτης, Καραμανλής, Μητσοτάκης, ο Αρχιεπίσκοπος, άνθρωποι του θεάματος χρησιμοποιήθηκαν από τους υπέρμαχους του Ναι! Ακόμα και ο Παύλος, ο γιος του Κωνσταντίνου εμφανίστηκε…

Από την άλλη, ακόμη και οι Ευρωπαίοι τα έχουν χαμένα και κάθε μέρα αλλάζουν τις δηλώσεις τους. Μέχρι πριν λίγο καιρό το Δ.Ν.Τ έλεγε ότι δεν υπάρχει περίπτωση κουρέματος και αποφάσισε επισήμως τελικά να συμφωνήσει δύο μέρες μετά τη στάση πληρωμής ότι υπάρχει ανάγκη για 30% κουρεμα, επιβεβαιώνοντας την κυβέρνηση.

Μπορεί να καταλάβει αυτός που θα ψηφίσει ΝΑΙ, αυτό που που μας δήλωσε χθες το Δ.Ν.Τ, ότι τελικά αυτό το χρέος δεν είναι βιώσιμο;

Μπορώ να είμαι πατριώτης και να κοιτάζω το μέλλον της πατρίδας μου;

Μπορεί να μην μου υποδεικνύει τι να ψηφίσω ο κάθε ευρωπαίος Γιούνκερ και Ντάινσεμπλουμ και να μου υποτιμά τη νοημοσύνη;

Μπορώ να είμαι ελεύθερος να επιλέξω το καινούριο; Το καθαρό; Αυτό με το ρίσκο; Με την ελπίδα; Γιατί πρέπει να πάω με αυτους που δε νοιάστηκαν, έστω και λίγο, για την έως τώρα καταστροφή; Για τη φτωχοποίηση της χώρας; Για τα σκάνδαλα και τα παραδικαστικά; Γιατί να ανήκω κάπου;