ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Νέο blog, τουλάχιστον για μένα, το ithesis.gr, εκπνέει ποιότητα και ενημέρωση που βασίζονται σε αντικειμενικά και όχι αποπροσανατολιστικής έμπνευσης δεδομένα, καθώς και σε συνοπτική προηγούμενη έρευνα του τυχόν θεωρητικού υπόβαθρου.
Ειδικά, το θέμα της μετανάστευσης έχει άπειρες παραμέτρους, που δυστυχώς εμπλουτίζονται σε καθημερινή βάση, και σχεδόν όλες στρέφονται εναντίον της χώρας μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρώπη θα έπρεπε να κρύβει το πρόσωπό της από ντροπή, καθώς σαφώς αναβιώνει τις πιο φρικτές μεσαιωνικές ημέρες στον 21 αιώνα. Οι μετανάστες/πρόσφυγες είναι τα μοιραία ανθρώπινα κατακάθια μιας ανεύθυνης ευρωπαϊκής, όσο και αμερικανικής πολιτικής. Οφείλουμε βέβαια να διερωτηθούμε, αν αυτή η ανευθυνότητα είναι απλώς η βιτρίνα, πίσω από την οποία κρύβονται ανομολόγητοι στόχοι, όπως η Πανευρώπη του Καλλέργη, η παγκόσμια διακυβέρνηση, η αντιμετώπιση, με αυτούς τους κατάπτυστους τρόπους, του παγκόσμιου δημογραφικού προβλήματος, Μαλθουσιανής προέλευσης και ερμηνείας, η τυχόν ικανοποίηση των πάγιων στόχων του Νταβός, του Μπίλντεμπεργκ κ.ο.κ.
Στα ευρωπαϊκά αυτά πλαίσια της κραυγαλέας έλλειψης αλληλεγγύης, μεταξύ των κρατών-μελών, αλλά και της παντελούς έλλειψης στοιχειώδους ανθρωπιάς, αναγκάζομαι να συμφωνήσω με την απόφαση των γειτονικών μας χωρών, να κλείσουν τα σύνορα, να “θαυμάζω” τους Τούρκους που τολμούν να εκμεταλλεύονται τους Ευρωπαίους “δι’ ίδιον όφελος”, αλλά βέβαια και να συμπορεύομαι νοητικά με εκείνους τους συμπατριώτες μας που ανοίγουν τα σπίτια τους και ταϊζουν από το υστέρημά τους τους εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας.
Έστω και αν αυτή η ελληνική μεγαλοψυχία (που ασφαλέστατα θα εκλαμβάνεται ως ανοησία από τους “προηγμένους εταίρους μας”) καταλήξει ενδεχομένως στη σωτηρία μερικών μωρών και παιδιών, από άλλως βέβαιο θάνατο, το τίμημα θα είναι απαγορευτικά υψηλό για εμάς. Συγκεκριμένα, θα πρόκειται για την επιτάχυνση της οικονομικής μας καταστροφής, και για την εξαφάνιση της φυλής μας σε βάθος χρόνου.
Η ακατανόητη, πράγματι, συμπεριφορά της ελληνικής Κυβέρνησης, και στο μεταναστευτικό (όπως άλλωστε, σε μακρόχρονη βάση, και στο οικονομικό πεδίο), δημιουργεί σωρεία αναπάντητων ερωτηματικών, τα οποία συνοψίζονται σε ένα και μοναδικό: “Τι ακριβώς επιδιώκει αυτή η Κυβέρνηση, συμφωνώντας συνεχώς με τις αλλοπρόσαλλες απαιτήσεις των εταίρων μας/του κουαρτέτου, που αναμφίβολα μας σέρνουν προς ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ από πολλές και διαφορετικές παραμέτρους; Τι, ακριβώς, ελπίζει η Κυβέρνησή μας, τόσο μα τόσο αβάσιμα, όπως ανάμεσα και σε άλλα, στη μαγική και από το πουθενά έλευση της ανάπτυξης, στο συνωστισμό των ξένων επενδυτών και και στο ξημέρωμα καλύτερων ημερών, όταν την ίδια στιγμή κονιορτοποιούνται τα πάντα στην πατρίδα μας, υπό το ανέκφραστο βλέμμα των αρμοδίων για την οικονομία μας;
Πως είναι δυνατόν να μην έχει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ συνειδητοποιηθεί από αυτούς που κυβερνούν αυτή τη χώρα, ότι στο συνονθύλευμα, που ακόμη φέρει το όνομα της ΕΕ “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”; Γιατί, λοιπόν,η Κυβέρνησή μας κατηγορεί με τόση ελαφρότητα τις γειτονικές μας χώρες. επειδή έκλεισαν τα σύνορά τους και αρνήθηκαν να ισοπεδωθούν με τις καταστρεπτικές επιθυμίες της κυρίας Μέρκελ (η οποία φυσικά προσδιορίζει τις εκάστοτε επιθυμίες της ανάλογα με τα εκλογικά της συμφέροντα);
Οι βαλκανικές χώρες, εκτός της Ελλάδας, έχουν αντιληφθεί το αυτονόητο: ότι, δηλαδή, δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από την ΕΕ, και ότι το εθνικό τους συμφέρον οφείλει να περνά πριν από το οποιοδήποτε (και οπωσδήποτε ακαθόριστο) κοινοτικό. Ειδικά, τώρα, που η ΕΕ εμφανώς παραπαίει, η κατάσταση είναι περισσότερο από κρίσιμη, και επιπλέον διαγράφονται απειλές ενός Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου στον ορίζοντα. Τι θα ήθελε, δηλαδή, η ελληνική Κυβέρνηση να πράξουν οι γείτονές της; Να δεχθούν να περιέλθουν σε αδιέξοδο, για να ικανοποιήσουν την κυρία Μέρκελ; Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι κατηγορίες της Κυβέρνησής μας “περί μονομερών ενεργειών των γειτόνων μας” φέρουν εμφανώς τη σφραγίδα της αδυναμίας κατανόησης της πραγματικότητας.
Δυστυχώς, η Ελλάδα ακολουθεί, σε όλα τα επίπεδα, πολιτική αυτοκαταστροφής, κραδαίνοντας με υπερηφάνεια το λάβαρο της “πιστότητας στην Ευρώπη”, που, ωστόσο, με τις παρούσες συνθήκες μετατρέπεται αυτόματα σε “εθνική απιστία”. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε, εν γνώσει τού ότι τα μέλη του δεν είχαν εμπειρία πολιτικής, δημόσιας διοίκησης, οικονομίας και δυνατότητας εξεύρεσης λύσεων σε ακανθώδη προβλήματα. Ωστόσο, τα μειονεκτήματα αυτά και πολλά άλλα που φάνηκαν στην πορεία, εκ λήφθηκαν αρχικά ως πλεονεκτήματα με την υπόθεση, ασφαλώς ότι η Κυβέρνηση θα έσπευδε να ζητήσει τη σύμπραξη όλων εκείνων των πολυπληθών Ελλήνων, που διέθεταν όλα όσα οι ίδιοι στερούνταν. Δυστυχώς, η παρούσα Κυβέρνηση απαξίωσε να το πράξει.
Μακρυά από μένα να θεωρήσω τον εαυτόν μου κατάλληλο μου για την κατασκευή μαγικών λύσεων, ειδικά στο μεταναστευτικό, που δεν είναι ο κύριος ερευνητικός μου τομέας και που, επιπλέον, έχει φορτιστεί με αναρίθμητα παράλληλα προβλήματα, συμφέροντα, επιδιώξεις και πάνω από όλα με αντιμετώπιση θανάσιμα επικίνδυνη, που πηγάζει, κυρίως, από αμηχανία.
Αμηχανία της Ευρώπης, και αμηχανία της Ελλάδας. Σε κατάσταση πανικού παρακολουθώ πολυάριθμους κυβερνητικούς, που εμφανώς στερούνται γνώσεων στο αντικείμενό τους, να εκφράζονται με εκπληκτική σιγουριά για την έκβαση προβλημάτων που όμως είναι βέβαιο ότι εξελίσσονται προς διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Συνεπώς, τολμώ να προχωρήσω στην πρόταση που ακολουθεί, αν και με πολλές αμφιβολίες, αλλά με κύριο στόχο την προτροπή να αρχίσουν να εξετάζονται και άλλες λύσεις, εκτός αυτής που πάγια υιοθετούν οι κυβερνήσεις μας των τελευταίων έξη ετών, δηλαδή αυτήν του “καλού μαθητή της ΕΕ/Ευρωζώνης”. Γιατί, απλώς, η λύση αυτή, όχι μόνον δεν μας ωφέλησε, αλλά αντιθέτως μας εξαθλιώνει σε καθημερινή βάση. Χρειάζεται ΑΦΥΠΝΙΣΗ με ό,τι αυτή μπορεί να συνεπάγεται.
Οι σχετικές υποθέσεις μου είναι οι ακόλουθες:
1. Η ΕΕ δεν διαθέτει συλλογικό σχέδιο αντιμετώπισης του προσφυγικού προβλήματος και η θυσία της Ελλάδας της δίνει, απλώς, μια καλοδεχούμενη βραχυχρόνια ανάσα.
2. Με την Τουρκία, θα πρέπει να είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να βρούμε λύση, παρά μόνο και αποκλειστικά να ισοπεδωθούμε σε ό,τι συμφέρει στην ίδια. Και αυτά που της συμφέρουν, κατά γενικό κανόνα, στρέφονται εναντίον μας. Ήδη, η Τουρκία δήλωσε επισήμως και…. ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να δεχθεί επιστροφή μεταναστών από τα ελληνικά νησιά. Είναι, λοιπόν, παιδαριώδες να διαμαρτυρόμαστε προς μια ΕΕ, που έχει σφραγίσει τα αυτιά της και μας συμπεριφέρεται ως αναλώσιμη ύλη σε όλους τους τομείς (βλ. τελευταίες φονικές απαιτήσεις του κουαρτέτου για συντάξεις, μισθούς κλπ).
3. Η αλήθεια είναι, σε πείσμα των αντίθετων διαβεβαιώσεων, ότι ο ακριβής αριθμός των εγκλωβισμένων προσφύγων στην Ελλάδα είναι άγνωστος, όπως επίσης άγνωστη, εν πολλοίς είναι και η προέλευση και η ιδιότητα των μεταναστών/προσφύγων. Δεν αποκλείεται, φυσικά, να έχουν παρεισφρήσει και τζιχαντιστές μεταξύ τους.
4. Η Ελλάδα, εξάλλου, στην οικτρή οικονομική κατάσταση που βρίσκεται, αδυνατεί να επιλύσει με θετικό τρόπο το πρόβλημα των χιλιάδων εγκλωβισμένων, που κινδυνεύει να φθάσει το εκατομμύριο, γιατί είναι πολύ αμφίβολο αν το κλείσιμο των βαλκανικών συνόρων θα αποτρέψει τη συνέχιση έλευσης τους στην Ελλάδα. Συνεπώς, η ανθρωπιά απλών Ελλήνων, παρότι είναι άξια επαίνου και ταυτόχρονα ηχηρός μπάτσος στη μεσαιωνική Ευρώπη, δεν λύνει, όμως δυστυχώς, το πρόβλημα. Και ακόμη θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι και οι αντιδράσεις εναντίον των προσφύγων, σε μια χώρα που λιμοκτονεί εξαιτίας των συνταγών που της επιβάλλουν οι εταίροι της, είναι και αυτές “ανθρώπινες”. Γιατί, πράγματι, η παραμονή αυτών των άμοιρων ανθρώπων στην Ελλάδα προκαλεί οικονομικές καταστροφές, που προστίθενται στις ήδη υπάρχουσες.
5. Αλλά, έστω και αν παραβλέψουμε τις αρνητικές επιπτώσεις του εγκλωβισμού των προσφύγων/μεταναστών στην Ελλάδα, και έστω και αν επιλέξουμε να υπερισχύσει ο ανθρωπισμός απέναντί τους, και πάλι η λύση σε καμιά περίπτωση δεν είναι η παραμονή τους στη χώρα μας. Γιατί τι είδους ανθρωπισμός είναι αυτός, τη στιγμή που η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να προσφέρει οτιδήποτε στους δυστυχείς αυτούς συνανθρώπους μας, αλλά αντιθέτως είναι από τα πράγματα αναγκασμένη να τους αφήνει να σαπίζουν στα λασπόνερα, να πεθαίνουν της πείνας και να μαστίζονται από αρρώστιες, εκτεθειμένοι επιπλέον στο μένος των ακροδεξιών; Η παραμονή τους, συνεπώς, ως εγκλωβισμένων στην Ελλάδα, δεν μπορεί να είναι ανθρωπιστική λύση για τους ανθρώπους αυτούς.
Προτείνω, λοιπόν, ως (πρωτόλεια) ΛΥΣΗ:
1. Η Ελλάδα να επανεξετάσει, κατά το δυνατόν, την προέλευση και ιδιότητα των εγκλωβισμένων στο έδαφός της, και με βάση αυτά τα στοιχεία να επιδιώξει συγκεκριμένη απάντηση από την ΕΕ, σχετικά με τον αριθμό που δεσμεύεται να δεχθεί, καθώς και τα χρονικά όρια μέσα στα οποία θα ολοκληρωθεί η υποδοχή τους .
2. Η Ελλάδα,να χρησιμοποιήσει πλοία και αεροπλάνα, κατά περίπτωση, για να απελάσει τους υπόλοιπους, στις χώρες προέλευσής τους, χωρίς φυσικά να φοβηθεί από δικές της “μονομερείς ενέργειες”! Το κόστος της απέλασης θα είναι απείρως χαμηλότερο από το αντίστοιχο, βραχυχρόνιο-μεσοπρόθεσμο-μακροχρόνιο της εδώ παραμονής τους.
3. Η Ελλάδα, μετά την απέλαση, να δηλώσει προς ΕΕ και ΝΑΤΟ ότι είναι αυτονόητο ότι δεν θα χρειάζεται πια τη “βοήθεια” των Τούρκων στο Αιγαίο, γιατί πρώτον η απέλαση είναι βέβαιον ότι θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε πιθανούς μελλοντικούς μετανάστες, αλλά και δεύτερον, εφόσον κάποιοι από αυτούς συνεχίσουν παρά ταύτα να έρχονται, θα απελαθούν και αυτοί με τη σειρά τους.
4. Ένα τέτοιο σχέδιο, θα μπορούσε η Ελλάδα να το υποστηρίξει ενώπιον της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ώστε να τύχει ενδεχομένως βοήθειας για τη διεκπεραίωσή του.
Και φυσικά, προς την παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει η Ελλάδα να καταστήσει ξεκάθαρο, ότι η λύση της απέλασης δεν ήταν ελληνική επιλογή, αλλά η αναπότρεπτη συνέπεια της καθόλα απάνθρωπης συμπεριφοράς της ΕΕ.
Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
12.03.2016

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη39 Posts
Σύντομο Βιογραφικό Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη A. Σπουδές Μετά την αποφοίτησή της από τo Γυμνάσιο Σχολή Βαλαγιάννη έγινε δεκτή στη Σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Άριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, την οποία τελείωσε με άριστα. Με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης έγινε δεκτή στη Σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών της Σορβόννης, από όπου έλαβε δύο διπλώματα ανωτέρων σπουδών, στις οικονομικές επιστήμες καθώς και το κρατικό διδακτορικό της δίπλωμα με άριστα και έπαινο. Πρόεδρος της διατριβής της ήταν ο γνωστός οικονομολόγος καθηγητής και ακαδημαικός Εμίλ Ζάμ (Emile James), και η διατριβή της δημοσιεύθηκε με δαπάνες του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και δημοσιεύθηκε γαλλικά στη σειρά SEDES. Συμπλήρωσε τις οικονομικές της σπουδές στη Λόντον Σκούλ οφ Εκονομικς (London School of Economics) και έκανε έρευνα στα Πανεπιστήμια London School of Economics, στο Πανεπιστήμιο του Berkeley (ΗΠΑ), στον ΟΟΣΑ Παρισιού, και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας (Fiesole) B. Γάμος+Ιδρυμα Αμέσως μετά το τέλος των σπουδών της, το 1959, παντρεύτηκε, στο Λονδίνο τον καθηγητή Δημήτριο Ι. Δελιβάνη, που υπήρξε και καθηγητής της στο ΑΠΘ. Το 1965 απέκτησαν την κόρη τους Ελένη. Το 1997 έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Δελιβάνης. Στη μνήμη η σύζυγός του Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη ίδρυσε το Ίδρυμα Δημήτρη και Μαρίας Δελιβάνη, δωρίζοντας ένα κεντρικό ακίνητο των Αθηνών, στο ΑΠΘ και ειδικότερα στη Βιβλιοθήκη Δημητρίου Δελιβάνη. Το Ίδρυμα, που αυτοχρηματοδοτείται πλήρως, έχει έκτοτε στο ενεργητικό του πλήθος πνευματικών δραστηριοτήτων: διενέργεια ημερίδων οικονομικού περιεχομένου, εισηγήσεις σε διεθνή συνέδρια, συγγραφή άρθρων και βιβλίων, υποτροφίες για μεταπτυχιακές σπουδές (κάθε τρία χρόνια οι δραστηριότητες του Ιδρύματος δημοσιεύονται σε ειδικό τεύχος) Γ. Σταδιοδρομία *Υφηγήτρια στο ΑΠΘ (1960- * Καθηγήτρια και Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (πρ. ΑΒΣΘ) Επί Πρυτανείας της και με τον Στέλιο Παπαθεμελή, όταν ήταν Υφυπουργός Παιδείας, πραγματοποιήθηκε το όνειρο πολλών «φοιτητικών γενεών», που έκαναν τις σπουδές τους χωρίς κτίριο, και αναγέρθηκε επιτέλους το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Επί της Πρυτανείας της, επίσης, και με δικές της προσπάθειες, η Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης έγινε Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. *Σύμβουλος στον ΟΟΣΑ Παρισιού, στο Υπουργείο Συντονισμού, στην ΥΠΑΒΕ (Υπηρεσία Περιφερειακής Ανάπτυξης Βορείου Ελλάδος) *Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Οικονομολόγων Γαλλικής Γλώσσας (AIELF) 1987-2014 * Αντιπρόεδρος της Ένωσης Γαλλόφωνων Οικονομολόγων για συνεργασία και ανάπτυξη (CEDIMES) * Πρόεδρος της Ένωσης Επίτιμων Διδακτόρων του Πανεπιστημίου Valahia της Ρουμανίας, πρόεδρος του «Ιδρύματος Δημήτρη και Μαρίας Δελιβάνη». Δ. Διακρίσεις *υποτροφία του ΝΑΤΟ, στο Πανεπιστήμιο του Berkeley, για τη συγγραφή μελέτης με τίτλο: The Pressure on the Dollar,Sijthoff–Leyden, «Atlantic Series» (1964). * πρώτη Ελληνίδα πρύτανης, και εκλέχτηκε τρεις φορές στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης (1974, 1984, 1985) *προσκλήθηκε από το State Department για επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ (1979) *βραβεύτηκε με Α βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τη μελέτη της «Η περιφερειακή ανάπτυξη της Ελλάδας στα πλαίσια της ΕΟΚ» (1984) *τιμήθηκε με πέντε Επίτιμα Διδακτορικά, από τα Πανεπιστήμια Δημόκριτος (Θράκη),Valahia (Ρουμανία), Kainar (Almaty–Kazakhstan), Barnaoul–Altai στη ρωσική Σιβηρία και Annaba (Αλγερία) * τιμήθηκε με τέσσερα χρυσά μετάλλια της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, για την κοινωνική της δράση (1985-88) *επελέγη ως Jean Monnet Fellow, για έρευνα και διδασκαλία, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας (1983-84) * στις 11.12.2006, σε πανηγυρική τελετή, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας της επέδωσε δύο Τόμους επιστημονικών μελετών που γράφτηκαν προς τιμή της *με διάταγμα του προέδρου της Γαλλίας Nicolas Sarcozy της 17ης Ιουλίου 2008 της απονεμήθηκε το μεγάλο γαλλικό παράσημο του ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής για την επιστημονική της συνεργασία με τη Γαλλία * το 2010 εκλέχτηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας Ε. Προσκλήσεις για μαθήματα και διαλέξεις Έχει προσκληθεί για διαλέξεις, μαθήματα και έρευνα από τα Πανεπιστήμια της Ουάσιγκτον, Ν.Υόρκης, Παρισιού Ρώμης, Βόννης, Μασσαλίας, Φλωρεντίας, Τεργέστης, Σόφιας, Μπρατισλάβας, Βαρσοβίας, Κρακοβίας, Μελβούρνης, Buenos Aires, Κόρντομπα, Rio de Janeiro, Ν. Κορέας, Port de Prince, Υaoude, Αλμάτυ (Καζακστάν), Ριγέκα (Κροατία), Fribourg(Ελβετία), Targoviste (Ρουμανία), Βουκουρέστι κ.ά. ΣΤ.Έλαβε μέρος ως εισηγήτρια, διοργανώτρια και πρόεδρος σε αναρίθμητα διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και ανά την υφήλιο Ζ. Ερευνητικό έργο και δημοσιεύσεις Της ανατέθηκε ερευνητικό έργο από την ΥΠΑΒΕ, το CNRS του Παρισιού, το ΕΚΚΕ, τον ΟΟΣΑ Παρισιού, το ΝΑΤΟ, το ΙΜΧΑ, το ΚΕΠΕ, τον ΕΟΜΜΕΧ, το Ευρωπαϊκό Παν/κό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, το Παν/μιο Μακεδονίας. Το δημοσιευμένο έργο της ανέρχεται σε 52 συγγράμματα, μελέτες, μονογραφίες και έρευνες, και σε πάνω από 700 επιστημονικά άρθρα στα ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, ρουμανικά και ρωσικά, και έχει τιμηθεί με πρώτα βραβεία, επαίνους και σωρεία βιβλιοκρισιών και αναφορών. Μερικά από τα τελευταία της βιβλία (2001-2014) είναι τα ακόλουθα: * Συνωμοτική Παγκοσμιοποίηση, Eκδόσεις Παπαζήση & Ίδρυμα Δελιβάνη, A’ Έκδοση, Aθήνα 2001 και B’ Έκδοση, 2002 * « Mondializarea Conspiratoare», Editura Eficient, Bucurest 2002 (μετάφραση από τα γαλλικά στα ρουμανικά) Β’Έκδοση * “Mondialisation Conspiratrice”, L’ Harmattan, Paris 2002(μετάφραση από τα ελληνικά της Christine Cooreman ) * “Mondialisation Conspiratrice, μετάφραση στα ρωσικά από την Άρτεμη Καλογήρου και δημοσίευση * «Τα παιδιά της παγκοσμιοποίησης: τρομοκρατία και φασισμός», Παπαζήσης: Αθήνα 2004 * «Η τύχη του ευρώ, μετά την κηδεία του Συμφώνου Σταθερότητας», Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Κορνηλία Σφακιανάκη: Θεσσαλονίκη 2004 * «Τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας», Το Οικονομικό: Αθήνα 2005 * «Μεταρρυθμίσεις, Το ολοκαύτωμα των εργαζομένων στην Ευρώπη», Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Λιβάνη, Αθήνα 2007 * 100 χρόνια από τη γέννηση ΔΔ, Θεσσαλονίκη 2009 * “H Φονική κρίση και η ελληνική τραγωδία», Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Λιβάνη, Αθήνα 2010(έχει μεταφραστεί και αγγλικά) * «Αντι-μνημονιακά», Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Κορνηλία Σφακιανάκη , Θεσσαλονίκη 2010 *Ολη η αλήθεια για χρέη και ελλείμματα και πως θα σωθούμε», Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Ιανό;, Αθήνα 2010 και Β Έκδοση 2012 * «Η εν ψυχρώ δολοφονία της Ελλάδας (και η διέξοδος: επιστροφή στη δραχμή), Ίδρυμα Δελιβάνη και ΙΑΝΟΣ, 2014 (έχει μεταφραστεί και γαλλικά) *"L'euro et la Grèce: Quel avenir?" Συλλογικό έργο υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Gérard Lafay, Harmattan, Paris 2015
0 Comments