Φτάσαμε μια μέρα πριν το μεγάλο δημοψήφισμα.

Άντεξα μια εβδομάδα, σχεδόν, χωρίς να πάρω θέση φανερά για το τι θα στηρίξω, ναι ή όχι, μέσω της συμμετοχής μου σε κάποιο group ή page στα social media. Δεν ήθελα, σε καμία περίπτωση, να είμαι συνυπεύθυνος, έστω και κατά ένα μικρό ποσοστό, σε οποιαδήποτε μορφή πόλωσης ή διχόνοιας. Αν και ήξερα από την αρχή τι θα στηρίξω επέλεξα, να το παρουσιάσω με αναρτήσεις μου, άρθρα μου ή posts μου, εκθέτοντας τις απόψεις μου και την αλήθεια. Την αλήθεια όπως, θεωρώ, πρέπει να την αντιλαμβάνονται όλοι οι Έλληνες. Σήμερα, ήρθε η ώρα να το πω όμως ξεκάθαρα. Ψηφίζω ΟΧΙ. Ψηφίζω ΟΧΙ διότι:

• Το ερώτημα είναι σαφές: Θέλουμε το εν λόγω πρόγραμμα; Εγώ δεν το θέλω. Ξέρω τι σημαίνει, το έζησα και το ζω στη χώρα μου 5 χρόνια τώρα. Πόσο μάλλον να πω ναι σε μια χειρότερη έκδοση του. Αν υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα να προκύψει ,μέσω του όχι, κάτι καλύτερο οφείλω σαν έντιμος πολίτης να το επιλέξω. Ξέρω ότι έχω μία και μοναδική ευκαιρία στη ζωή μου να ορίσω ΕΓΩ τη μοίρα της ζωής μου στη ίδια μου τη χώρα και όχι κάποιος Παπαδήμος, Στουρνάρας, Βενιζέλος, Χαρδούβελης. Δεν τους ψήφισα ποτέ αυτούς. Γιατί μου τους επέβαλαν;
• Ως τραπεζικός υπάλληλος έζησα το δράμα, κάθε μήνα, των συνταξιούχων με ατελείωτες ουρές προκειμένου να εισπράξουν μια σύνταξη της πείνας. Κάθε μήνα ράγιζε η καρδιά μου στη τράπεζα βλέποντας γεροντάκια, αξιοπρεπείς ανθρώπους, που δούλευαν μια ζωή, να στέκονται όρθιοι για ένα εξευτελιστικό ποσό. Ήρθαν ποτέ τα κανάλια να καταγράψουν αυτές τις συνθήκες; Όχι φυσικά. Τώρα τους έπιασε ο πόνος.
• Δεν αντέχω άλλο τη προπαγάνδα. Τη προπαγάνδα φόβου των media, και των πολιτικών του παλαιοκομματικού πελατειακού συστήματος. Οι τράπεζες, για τις οποίες κλαίνε όλοι αυτοί ότι χρεοκόπησαν τώρα, οφείλω να σας πω ότι ψεύδονται. Το τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε το 2012 με το κούρεμα των ομολόγων (γνωστό και ως PSI) όπως προέβλεπε το μνημόνιο (το οποίο μου λένε τώρα να ξαναψηφίσω εγώ ο ίδιος). Αν όντως το τραπεζικό σύστημα ήταν εύρωστο, όπως μας διαβεβαίωνε ο προηγούμενος πρωθυπουργός, γιατί κατέρρευσε με τις αναλήψεις ενός Σαββατοκύριακου; Aπλά γιατί όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε με τις ενέσεις του ELA. Πόσο θα άντεχε ακόμα; Πόσο αντέχει ένας ασθενής με μηχανική υποστήριξη; Και φυσικά μη ξεχάσω πως προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθούν το αγαπητό μνημόνιο μας επέβαλε επίσης νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς, το ΤΧΣ (ελληνικό δημόσιο). Στο λαό, φυσικά, ούτε φράγκο.
• Κούρεμα ομολόγων έγινε, όμως, παντού. Σε όποιον κατείχε κρατικά ομόλογα. ΔΕΚΟ, ασφαλιστικά ταμεία, κρατικά ιδρύματα, πολίτες. Αλήθεια τους αποζημίωσε κανείς όλους όσους έχασαν τα λεφτά τους;
• Εισφορά αλληλεγγύης, χαράτσι στη ΔΕΗ, φόρος εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, μειώσεις μισθών, απολύσεις, κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Δεν το αναλύω παραπάνω, απλά μαθηματικά είναι.
• Ανεργία στους νέους, νέους επιστήμονες, ανεργία στους λιγότερο νέους με οικογένειες και παιδιά. Μετανάστευση για αυτούς που μπόρεσαν, εξαθλίωση, συσσίτια και πείνα για όσους δεν μπόρεσαν και έμειναν. Τα σχόλια δικά σας.
• Δεν γουστάρω ως Έλληνας να έχω ξένους διοικητές. Να μου επιβάλλουν αυτοί τι να κάνω. Φυσικά και πιστεύω στις μεταρρυθμίσεις, φιλελεύθερος είμαι, τις χρειαζόμαστε ως κράτος. Αλλά όχι έτσι. Οφείλουν οι θεσμοί να μου δανείσουν, όπως και εγώ τους δάνεισα στις δικές τους δυσκολίες. Δέχομαι φυσικά τη συμβουλή, πάνω στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, αλλά όχι τη επιβολή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, άλλωστε, πάνω στις αρχές τις αλληλεγγύης ιδρύθηκε, όπως την οραματίστηκαν οι μεγάλες ηγέτες της.

Αυτοί είναι ενδεικτικά, οι κύριοι λόγοι, για τους οποίους θα ψηφίσω ένα μεγάλο ΟΧΙ. Ξέρω τι σημαίνει μνημόνιο. Ξέρω τι σημαίνει ναι. Πολλοί θα μου πουν ότι “εσύ μιλάς που έχεις δουλειά και δεν έχεις μείνει ποτέ άνεργος;” Toυς απαντώ: Ήμουν απλά τυχερός. Όταν βλέπεις τη φωτιά στο σπίτι του γείτονα, δεν κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια. Πας μαζί του και παλεύεις να τη σβήσεις. Άλλοι θα μου πουν: “Mα καλά, εσύ δεν ήσουν παιδί του κομματικού σωλήνα;” Τους απαντώ:  το αυριανό ερώτημα πρέπει να βγει έξω από τα κομματικά πλαίσια. Δεν αναμετρώνται η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ. H ιδεολογία μου παραμένει η ίδια. Κεντροδεξιός και φιλελεύθερος είμαι και θα παραμείνω. Αύριο απαντώ μόνο για την πατρίδα μου.

Ως Έλληνας οφείλω να πω ένα μεγάλο ΟΧΙ αύριο. Ένα ΟΧΙ, ώστε να έχουν τα παιδιά μου μια καλύτερη ευκαιρία στην Ελλάδα. Ώστε να ξανανιώσω περήφανος ως Έλληνας. Όχι μόνο για την ιστορία μου και τον πολιτισμό μου. Ήρθε η ώρα φίλοι μου να γράψουμε τη δικιά μας ιστορία. Κι από Δευτέρα, φυσικά, πάλι φίλοι θα είμαστε.

Ε.Δ.