Οι εφιαλτικές ημέρες που ζούμε στο μεταναστευτικό σήμερα βεβαιώνει πέραν παντός άλλου το αδιέξοδο της πολιτικής τάξης της χώρας. Η χώρα δεν έχει ούτε είχε μεταναστευτική πολιτική, διότι η πολιτική τάξη δεν έχει ως άξονα αναφοράς το συμφέρον της χώρας: την κοινωνική της συνοχή, την ευημερία και την ελευθερία της κοινωνίας των πολιτών.

Απουσιάζει κάθε πολιτική στο θέμα που να συνεκτιμά τις οικονομικές και κοινωνικές δυνατότητες της χώρας, τις διαδικασίες ένταξης και ενσωμάτωσης, όπως συμβαίνει σε κάθε άλλη ευνομούμενη χώρα.

Η Συριζαία Αριστερά εμφανίζει ως “αριστερή” την πολιτική της σύμπραξη με τους δουλέμπορους και τις “αρχές” της άλλης όχθης, που βρήκαν στην παρουσία της στην εξουσία τη μοναδική ευκαιρία να πλουτίσουν σε βάρος των θυμάτων των διαφόρων “Διεθνών” και να “αδειάσουν” κυριολεκτικά τα δικά τους κέντρα. Προσποιείται ότι αγνοεί πώς η Αριστερά ταύτισε τους αγώνες της με την παρουσία και την πάλη της εκεί όπου παράγεται το κοινωνικό πρόβλημα και η εκμετάλλευση.

Προβάλλει τη “φιλανθρωπία” ως αριστερή πολιτική για να συγκαλύψει την ιδεολογική της γύμνια, την αντιπάθειά της προς την κοινωνία των πολιτών και το γεγονός ότι μεταβλήθηκε εξ αντικειμένου σε “βαποράκι” εκτόνωσης των κοινωνικών εντάσεων που προκαλούν η διεθνής των αγορών και οι πολιτικές τους παραφυάδες. Εξού και επαίρεται που μεταβάλει τη χώρα σε “χωματερή” του παγκόσμιου “καπιταλισμού”, προσάπτοντας στην Ευρώπη ότι δεν κάνει το ίδιο.