Πολλά ερωτήματα προκύπτουν για τον νέο Υπουργό Παιδείας Ν. Φίλη, καθώς τις τελευταίες ημέρες κάνει το γύρο του διαδικτύου άρθρο του στην εφημερίδα Αυγή, στις 20 Αυγούστου 2014, όπου είχε γράψει ότι ο όρος γενοκτονία δεν ισχύει στην περίπτωση των διώξεων των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους, κατά τις οποίες έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Ο κ. Φίλης και η νέα μνημονιακή συγκυβέρνηση έκαναν ένα ακόμη «δωράκι» στην τουρκική προπαγάνδα, καθώς η τουρκόφωνη μειονοτική και με διασυνδέσεις με το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής εφημερίδα Birlik, εκμεταλλεύτηκε το εν λόγω άρθρο, αναφέροντας ότι ο κ. Φίλης, είχε χαρακτηρίσει την απόφαση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το 1994, να αναγνωρίσει την Ποντιακή Γενοκτονία από τους Τούρκους, ως «απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας», χωρίς διεθνή σημασία.

Το κείμενο του Νίκου Φίλη στην Αυγή (20 Αυγούστου 2014):

Παλαιοκομματισμός και “Γενοκτονία”

«Να αντιμετωπίζεται ως αδίκημα “η άρνηση της Γενοκτονίας των χριστιανών της Ανατολής (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Αρμένιοι και Ασσύριοι)” ζητούν 38 βουλευτές της Ν.Δ. με επιστολή προς τον πρωθυπουργό, επικαλούμενοι απόφαση της Βουλής των Ελλήνων (Φεβρουάριος 1994), με την οποία είχε χαρακτηρισθεί ως Γενοκτονία η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Οι βουλευτές σχολιάζουν ότι σε διαφορετική περίπτωση η Βουλή των Ελλήνων θα αυτοαναιρεθεί.

Πράγματι, με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, η Βουλή είχε προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, η οποία από τότε είχε επικριθεί ότι δεν υπάκουε σε αμερόληπτα επιστημονικά – ιστορικά κριτήρια, αλλά εξυπηρετούσε ψηφοθηρικές – εθνικιστικές σκοπιμότητες. Ήταν η εποχή που το ΠΑΣΟΚ φαντασιωνόταν την περικύκλωση της Τουρκίας μέσω της συμμαχίας με τους Κούρδους του Οτσαλάν, τους Αρμένιους και τους “χιλιάδες κρυπτοχριστιανούς” που ζούσαν στη Μικρά Ασία. Δεν τα πίστευε αυτά το ΠΑΣΟΚ, ικανοποιούσε όμως ισχυρά πολιτικά στερεότυπα μιας μερίδας του ποντιακού στοιχείου, που εκπροσωπείτο στο κόμμα από την ομάδα του Μιχ. Χαραλαμπίδη. Αυτή η “εκπροσώπηση” οδήγησε στην κρίση και στον εξευτελισμό της χώρας με τη σύλληψη του Οτσαλάν.

Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”, σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας. Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. Η απόφαση αναδεικνυόταν σε “αγκάθι” για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι τυπικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, με βάση την οποία διαλύθηκε η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε συμπαγή εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του τουρκικού. Αναμφίβολα η εθνοκάθαρση είχε πολύ αίμα, πολύ πόνο και ξεριζωμό. Και η οθωμανική διοίκηση διακρίθηκε για ωμότητες, αν και αγριότητες σφράγισαν και την ιμπεριαλιστική πολιτική της Αγγλίας και της Γαλλίας εκείνη την εποχή εις βάρος όλων των πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Η εθνοκάθαρση επισφραγίστηκε με διεθνείς συμφωνίες και με ανταλλαγή πληθυσμών.

Ο όρος Γενοκτονία καθιερώνεται στο Διεθνές Δίκαιο μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και παραπέμπει σε βιομηχανικά σχεδιασμένη κρατική (της χιτλερικής Γερμανίας) επιδίωξη εξαφάνισης ενός ολόκληρου έθνους. Στο Ολοκαύτωμα δεν εμπλέκονται εδαφικές διεκδικήσεις. Η Γενοκτονία είναι απόλυτη και αφορά ένα ολόκληρο έθνος, όπου κι αν κατοικεί. Γι’ αυτό επί μισό αιώνα δεν υπήρξε χρήση του όρου για άλλη σφαγή πληθυσμών. Η έννοια Γενοκτονία απέκτησε διευρυμένη και χρησιμοθηρική έννοια, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν διεθνή όργανα χαρακτήριζαν ως Γενοκτονία τη σφαγή στη Ρουάντα ή ακόμη και τη σερβική επιθετικότητα εναντίον των μουσουλμάνων της Βοσνίας. Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε διεθνής, δηλαδή γενική αναγνώριση της όποιας “Γενοκτονίας”.

Η συνέχεια του άρθρου εδώ: http://www.avgi.gr/article/3733003/palaiokommatismos-kai-genoktonia-

Τα επιχειρήματα του κ. Φίλη είναι σαθρά και άνευ επιστημονικής και ιστορικής τεκμηρίωσης.

Ο όρος γενοκτονία πράγματι πρωτοεμφανίστηκε μετά το 1922, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Γενοκτονίες και απόπειρες εξόντωσης με κάθε τρόπο των εχθρικών πληθυσμών παρατηρούνται σε κάθε εποχή, μόνο τα μέσα αλλάζουν.

Ελπίζω πως ο κ. Φίλης, όχι ότι αυτό τον αθωώνει, έχει αυτές τις απόψεις ελέω της ιδεολογικής του αγκύλωσης και πως η στάση του δεν είναι υποκινούμενη από σκοπιμότητες, τις οποίες αδυνατώ να ανιχνεύσω. Θα μπορούσε απλά να διαβάσει το ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών. http://www.genocidescholars.org/about-us

Η γενοκτονία των Ελλήνων κ. Φίλη στον Πόντο υπήρξε το αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων για επίλυση του ”εθνικού προβλήματος” της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών εθνοτήτων.

Η μοίρα αυτή απετράπη με ένα εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο: με τις γενοκτονίες των χριστιανικών λαών, Ελλήνων και Αρμενίων, με την υποχρεωτική έξοδο όσων επιβίωσαν και με τη βίαιη τουρκοποίηση των μουσουλμανικών εθνοτήτων, όπως οι Κούρδοι, που συνέχισαν να παραμένουν στην τουρκική, πλέον, επικράτεια. Οι Έλληνες στον Πόντο ανέρχονταν σε 700.000 άτομα την παραμονή του Α” Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι το τέλος του 1923 είχαν εξοντωθεί 353.000 άτομα.

Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 – τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου και έρχεστε εσείς δίνοντας ένα απίστευτο ”δώρο” στην ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας.

Στην περίπτωση Φίλη βέβαια βλέπουμε πως ο κ. Τσίπρας δεν κρατά τις ισσοροπίες, καθώς άλλαξε άμεσα τον Δημήτρη Καμμένο ενώ αφήνει τον νέο Υπουργό Παιδείας στη θέση του αν και αρνείται την γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού!

Αιδώς Αργείοι!