Σίγουρα θα απορήσετε με τον τίτλο.

Και όχι μόνον.

Πιθανόν να γελάσετε κιόλας, θεωρώντας ως αστείο το νόημα του θέματος.

Μην βιαστείτε όμως.

Ή τουλάχιστον πριν πείτε ή σκεφτείτε οτιδήποτε, διαβάστε και θα καταλάβετε, τι περνάει (ψηφίζεται) από τη Βουλή των Ελλήνων και χωρίς να τύχει προβολής των ΜΜΕ.

Στις 31/10 2014, περίπου πριν ένα μήνα δηλαδή, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 237 Α, ο νόμος 4305 ( et.gr) με θέμα: «Ανοικτή διάθεση και περαιτέρω χρήση εγγράφων πληροφοριών και δεδομένων του δημόσιου τομέα….. ρυθμίσεις θεμάτων Εισαγωγικού Διαγωνισμού Ε.Σ.Δ.Δ.Α. και άλλες διατάξεις».

Στο νόμο αυτό υπάρχει το άρθρο 28 «Έλεγχος γνησιότητας δικαιολογητικών».

Αντιγράφω την παράγραφο 5 του ως άνω άρθρου η οποία είναι η εξής:

« 5. Αίτηση παραίτησης υπαλλήλου που απασχολείται κατά την ημερομηνία που θα τεθεί σε ισχύ η παρούσα διάταξη με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου ή καταγγελία σύμβασης εργασίας από απασχολούμενο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, με θητεία που ανανεώνεται ή με σχέση έμμισθης εντολής σε φορέα του Δημοσίου ή του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπως εκάστοτε ισχύει, όπως έχει οριοθετηθεί με το άρθρο 14 του ν. 2190/1994, όπως έχει τροποποιηθεί

και συμπληρωθεί με το άρθρο 1 του ν. 3812/2009, δεν γίνεται δεκτή πριν ολοκληρωθεί ο αυτεπάγγελτος έλεγχος γνησιότητας των υποχρεωτικών και λαμβανομένων υπόψη για το διορισμό, πρόσληψη ή εν γένει υπηρεσιακή κατάσταση δικαιολογητικών. Προς το σκοπό αυτό, εκδίδεται σχετική βεβαίωση από το αρμόδιο για τη λύση της εργασιακής σχέσης όργανο διοίκησης.

Στην περίπτωση έκδοσης διαπιστωτικής πράξης λύσης της υπαλληλικής σχέσης ή αποδοχής της καταγγελίας από τον απασχολούμενο, από την 9η Ιουλίου 2013 μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και εφόσον εκ των υστέρων διαπιστωθεί η ύπαρξη μη γνήσιου τίτλου σπουδών, η πράξη διορισμού ή πρόσληψης ανακαλείται από το αρμόδιο για το διορισμό ή πρόσληψη όργανο διοίκησης».

Πιο κάτω, στην παράγραφο 7 του ίδιου άρθρου αναφέρεται αυτολεξεί:

« 7. Οι φορείς, προς τους οποίους αποστέλλονται αιτήματα ελέγχου της γνησιότητας των δικαιολογητικών κατά τις διαδικασίες που ορίζονται στην παρούσα, οφείλουν να πραγματοποιούν τον έλεγχο αμελλητί και η απάντηση τους να περιέρχεται στο φορέα που έχει υποβάλει το αίτημα το αργότερο εντός πέντε (5) εργασίμων ημερών από την ημερομηνία υποβολής του».

Ας αναλύσουμε καταρχήν τις δύο παραγράφους, που είναι νόμος του κράτους από τις 31/10/2014.

Όταν ένας υπάλληλος καταθέτει αίτηση συνταξιοδότησης, πριν αυτή γίνει αποδεκτή από την υπηρεσία που ο υπάλληλος εργάζεται, θα γίνεται έλεγχος των όποιων δικαιολογητικών κατέθεσε ο υπάλληλος για τον διορισμό του, όταν αυτό συνέβη. Σε περίπτωση που κάποιο από αυτά τα δικαιολογητικά είναι «μη γνήσιο, τότε ανακαλείται ο διορισμός του υπαλλήλου.

Και ο έλεγχος αυτός των δικαιολογητικών πρέπει να έχει ολοκληρωθεί εντός 5 ημερών.

Και ρωτάω;

Πριν βάλει, όποιος έβαλε, την προθεσμία των 5 ημερών (με τι κριτήρια άραγε;), μπήκε στον κόπο να κάνει μια αναζήτηση δικαιολογητικών ενός υπαλλήλου που διορίστηκε στο ελληνικό δημόσιο πριν 30-35 χρόνια ώστε να διαπιστώσει μόνος του το χρονικό διάστημα που απαιτείται για τη συλλογή στοιχείων;

Ρητορικό το ερώτημα, αφού είναι βέβαιη η αρνητική απάντηση.

Και είναι αρνητική, γιατί εάν αυτό είχε συμβεί, αυτοί που έβαλαν την προθεσμία των 5 ημερών, θα διαπίστωναν το πόσο χρονοβόρο είναι να μαζευτούν ή να βρεθούν χαρτιά που είχαν κατατεθεί πριν από 30-35 χρόνια.

Για σκεφτείτε για παράδειγμα (ας σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του), να αναζητήσουμε ένα πτυχίο ενός πτυχιούχου Μαθηματικού, του Καποδιστριακού σας λέω εγώ, του 1984!!!

Για σκεφτείτε να αναζητήσουμε ένα πτυχίο ενός πτυχιούχου, πανεπιστημίου του εξωτερικού!!!!!

Πόσες ημέρες υπολογίζετε ότι χρειάζονται για να γίνουν αυτά;

Σίγουρα πολλές περισσότερες από 5 ημέρες.

Ας επανέλθουμε όμως.

Όταν τελικά μαζευτούν τα δικαιολογητικά και κάποιο από αυτά είναι «μη γνήσιο, τότε ανακαλείται ο διορισμός του υπαλλήλου.

Και αφού ανακαλείται ο διορισμός, δεν μπορεί να πάρει σύνταξη.

Γιατί;            

Μα αφού δεν υπήρξε ποτέ διορισμός, δεν μπορεί να υπάρχει και σύνταξη.

Πάμε τώρα να δούμε τη νομική πλευρά του θέματος.

Επειδή ο γράφων δεν είναι νομικός, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω γνώσεις νομικών.

Και λέγοντας γνώσεις νομικών, εννοώ γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του ελληνικού Κράτους, οι οποίες εξεδόθησαν με αφορμή ερωτήματα υπηρεσιών που έχουν να κάνουν με το εάν ένα υπάλληλος που διώκεται ποινικά, ακόμα και για κακούργημα, εάν έχει δικαίωμα η υπηρεσία να μην κάνει αποδεκτή την αίτηση παραίτησης του υπαλλήλου για συνταξιοδότηση.

Επαναλαμβάνω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ και όχι την σύνταξη αυτή καθεαυτή.

Αναφέρομαι σε 4 Γνωμοδοτήσεις, οι οποίες είναι αναρτημένες στο site του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, κάτι που σημαίνει ότι έχουν γίνει αποδεκτές από τον εκάστοτε αρμόδιο Υπουργό.

Τις 426/2011, 11/2012, 21/2013 και 297/2013.

Οι ανωτέρω γνωμοδοτήσεις επικαλούνται το άρθρο 148 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα ( Ν.3528/2007), τα άρθρα 5 και 25 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Και καταλήγουν ως εξής:

«Όπως δε έχει γίνει δεκτό, κατ‘ εφαρμογή των ταυτοσήμων προς τις ισχύουσες προγενεστέρων διατάξεων των προϊσχυσάντων Υπαλληλικών Κωδίκων και ιδίως του όρθρου 149 παρ. 2 του κυρωθέντος με τον Ν. 2683/1999 Υ.Κ., η υποβολή από τον υπάλληλο παραιτήσεως από την υπηρεσία δεν επάγεται καμία νόμιμη συνέπεια στην υπηρεσιακή του κατάσταση, ούτε δημιουργεί υποχρέωση της Διοικήσεως, αν η σχετική αίτηση υποβληθεί, ενώ συντρέχουν οι παραπάνω περιπτώσεις (Οράτε περί τούτων αποφάσεις ΣτΕ 2428/2005, 2345/2006, 2898/2006, Γνωμ. Ν.Σ.Κ. 334/2006 κ.λ.π.).»

Με λίγα λόγια λοιπόν, οι Νομικοί του ελληνικού Κράτους, επικαλούμενοι όχι προσωπικές τους γνώμες αλλά το Σύνταγμα της Ελλάδας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, λέγουν ότι, ακόμα και εάν υπάρχει ποινική δίωξη για κακούργημα, η υπηρεσία οφείλει να κάνει δεκτή την αίτηση παραίτησης για συνταξιοδότηση του υπαλλήλου.

Και εάν στην πορεία ο υπάλληλος καταδικαστεί ή φυλακιστεί, τότε ανακαλείται και η αίτηση και η σύνταξη, εάν αυτή έχει εκδοθεί.

Μήπως τώρα αναθεωρήσατε τις αρχικές σας εκτιμήσεις για τον τίτλο του θέματος;

Αυτό είναι το κράτος δικαίου το οποίο ενστερνίζονται οι διοικούντες αυτό;

Όχι, δεν είμαι υπέρ των παρανόμων διορισθέντων.

Είμαι υπέρ ενός κράτους δικαίου, είμαι υπέρ ενός κράτους που θα υπερασπίζεται τον πολίτη του και που θα του δίνει το δικαίωμα, εάν μη το άλλο, να συνταξιοδοτείται μετά από 30-35 χρόνια δουλειάς.

Της όποιας δουλειάς.

Άλλωστε τι λέει το ΝΣΚ;

Εάν αποδειχθεί ενοχή μου, τότε τιμώρησέ με.

Εάν αποδειχθεί ότι ενήργησα με δόλο, τότε απόλυσέ με.

Και ποιος μπορεί να αποδείξει ότι εγώ ως πολίτης ενήργησα με δόλο;

Ποιος άλλος άραγε, πλην του φυσικού δικαστή (βλέπε Εισαγγελέα και Δικαιοσύνη) μπορεί να κρίνει κάτι τέτοιο;

Αρνούμαι να πιστέψω τους κακεντρεχείς, οι οποίοι λέγουν ότι αφενός ψάχνουν ανθρώπους προς απόλυση για να πιάσουν τους αριθμούς που έχουν δεσμευτεί στην Τρόικα και αφετέρου ότι είναι ένα τέχνασμα της κυβέρνησης για να ανακόψει το μεγάλο κύμα φυγής των υπαλλήλων λόγω συνταξιοδότησης (γεγονός που θα τίναζε οριστικά στον αέρα τα ετοιμόρροπα ασφαλιστικά ταμεία), ενόψει δυσμενών αλλαγών στα ασφαλιστικά όρια ηλικίας και με ειρωνικό ύφος ρωτούν:

ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ; ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ;

Καλόπιστα σκεπτόμενος, θέλω να πιστεύω ότι κάτι λάθος έγινε και ΑΜΕΣΑ θα διορθωθεί.

Οι κυβερνώντες καλούνται να αποδείξουν ότι είναι εκπρόσωποι των ελλήνων πολιτών, ότι επιθυμούν πράγματι μια Ελλάδα για τον πολίτη, μια Ελλάδα που η δικαιοσύνη θα είναι ίση απέναντι σε όλους.