Οι πρόσφατες αντιδράσεις όλων των εταίρων, είναι απολύτως φυσιολογικές, πως είναι δυνατόν μία κυβέρνηση να αλλάξει στάση από τη μια μέρα στην άλλη, εξαιτίας της στάσης της Ελλάδας;

Άλλωστε, όπως βλέπουμε, το πρόγραμμα όλων των ευρωπαϊκών κρατών θεωρείται πως είναι μονόδρομος τα τελευταία 7 χρόνια. Αν θυμάστε, η κρίση ξέσπασε πρώτα στις ΗΠΑ, μετά στην Ευρώπη και έπειτα στη χώρα μας. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να αλλάξει πρόσωπο η Ευρώπη απ’ τη μια μέρα στην άλλη και να απαλλαγούν απο το σύνδρομο της λιτότητας ;

Φανταστείτε πως σε κάθε κράτος-μέλος υπάρχει και ένας Σαμαράς εκλεγμένος ο οποίος έχει πείσει το λαό του για τα μέτρα και τις πολιτικές του. Είναι αδύνατον λοιπόν να δούμε από τον ξένο τύπο και τις κυβερνητικές πηγές ξένων κρατών αλλαγή πλεύσης; Αλλαγή στις εξαγγελίες τους, στήριξη στην Ελλάδα; Η στήριξη έρχεται από τις αντιπολιτεύσεις τους και τον λαό.

Η αλλαγή είναι ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί, είμαστε εκεί για να μας ακούσουν και όχι για να μας θέσουν τα μέτρα και εμείς να εκτελέσουμε. Δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε ότι και η δική μας κυβέρνηση στο τέλος δεν θα υποκύψει, το σίγουρο όμως είναι ότι ξεκίνησε ένα κύμα αλλαγής. Αυτό για να μεταφραστεί σε πραγματικο χρόνο θα χρειαστεί εκλογές σε όλες τις χώρες, κυρίως όμως τις νότιες που πλήττονται και απαιτούν τέλος στη λιτότητα άμεσα.

Η τρομοκρατία της Μέρκελ κρύβεται τώρα πια πίσω από δημοκρατικές διαδικασίες τύπου Eurogroup -και αυτό σημαίνει ότι υπάρχει φθορά- και όχι πίσω απο αυταρχικά μνημόνια και εντολές. Φοβάται το πολιτικό κόστος γι’ αυτήν στο εσωτερικό της χώρας της και σίγουρα είναι μια πανέξυπνη πολιτικός για να αναλάβει εξ ολοκλήρου ολόκληρο αυτό το κόστος η ίδια. Η φυσιολογική φθορά μείγμα με μία επίσης αποτυχημένη διαχείριση, θα την φέρει στη δεύτερη θέση σύντομα και αυτός είναι ο βασικός εφιάλτης της κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να νικήσει μόνος του τη λιτότητα, μπορεί όμως να δώσει ώθηση για δημοκρατική αλλαγή στα καταπιεσμένα κράτη και τότε θα δείξει η Ευρώπη πόσο χρειάζεται τον ευρωπαϊκό νότο.

Αυτό που χρειάζονται ο Τσιπρας και ο Βαρουφακης είναι να πιέσουν όσο μπορούν σε διπλωματικό επίπεδο για να διατηρήσουν και να συντηρήσουν έναν αέρα αλλαγής, επίμονης διαπραγμάτευσης. Και τα αποτελέσματα θα είναι σύντομα εμφανή. Αυτό όμως που είναι περισσότερο απαραίτητο είναι οι αλλαγές εντός του κράτους, στο εσωτερικό, ενάντια στην διαπλοκή, την αναξιοκρατία, την μη αξιολόγηση, την χαμένη επενδυτικότητα. Αν διαφανούν αλλαγές σε αυτούς τους τομείς, ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ θα γραφτεί με διαφορετικά γράμματα από αυτά των προηγούμενων κυβερνήσεων.