ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΛΛΗΝΑ ΜΟΥ, ΠΟΙΟΝ ΨΗΦΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
Προσπαθείς να κάνεις μια αναδρομή, μια ενδοσκόπηση στην πολιτική και βρίσκεσαι αμέσως σε πλήρες αδιέξοδο. Θεωρείς ότι ακόμη κι αν δεν τα δοκίμασες όλα, τα έχουν δοκιμάσει άλλοι για σένα και δυστυχώς έχουν αποτύχει όλοι παταγωδώς.
Ποιες είναι όμως οι επιλογές μας; Βρισκόμαστε πάλι αντιμέτωποι με την κάλπη, όχι όμως και με το μέλλον μας, καλώς ή κακώς αυτό προσυπογράφηκε με το τρίτο μνημόνιο πριν λίγο καιρό. Και σίγουρα μια διαφορετική πολιτική από τη σημερινή θα μας έφερνε αντιμέτωπους αυτή τη φορά με όλους τους εταίρους στην Ευρώπη καθιστώντας μας κακομαθημένους, χωρίς άλλοθι, μετά τα πρόσφατα διαπραγματευτικά τερτίπια της προηγούμενης κυβερνησης που μας έφερε μπροστά στο χειρότερο μνημόνιο της τελευταίας 5ετίας.
Ας εξετάσουμε όμως μία μία τις επιλογές μας.
Ως πρώτη επιλογή θα εξετάσουμε το μέχρι σήμερα κυβερνών κόμμα. Ο Αλέξης Τσίπρας έταξε και υποσχέθηκε: παροχές, ανάπτυξη, ψυχική ανάταση στο λαό, υποσχέθηκε την κατάργηση των μνημονίων και την απαλλαγή απο την τρόικα. Υποσχέθηκε την εθνική κυριαρχία και περηφάνεια. Αντ’ αυτού, έπραξε όλα τα αντίθετα, υπέγραψε το 3ο μνημόνιο με σκληρούς όρους για τη χώρα, υπέταξε το λαό με μια σειρά από μέτρα που του αφαιρούν το δικαίωμα της ανάκαμψης, της ανάπτυξης, της ευκαιρίας, τον υπέβαλε σε σκληρότερη φορολογία και τελικά τα μέτρα της πρώτης αριστερής κυβέρνησης αποδείχθηκαν δεξιότερα της δεξιάς, μέτρα που προωθούν το κεφάλαιο και το καπιταλιστικό σύστημα και διαλύουν τη μεσαία τάξη. Να πάμε όμως και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Είδαμε εκεί έναν Τσίπρα να έρχεται αντιμέτωπος όχι με ένα αλλά με όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματός του, τα πρωτοπαλίκαρά του έως τώρα στη μάχη κατά της διαπλοκής και των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.
Δεύτερη επιλογή είναι αυτή της Ν.Δ. Η Ν.Δ. μέσα από τις καταστροφικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, είχε την ευκαιρία να αναγεννηθεί άμεσα, να κάνει μια γρήγορη αυτοκριτική, να πετύχει ανασυγκρότηση και να φέρει στο φως νέους ανθρώπους, έξυπνους, ορεξάτους, με γνήσια στοιχεία πατριωτισμού και φιλελευθερισμού. Αντ’ αυτού, προτίμησε να αναλωθεί σε μία ψεύτικη κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην ουσία αναδείχθηκε στον μεγαλύτερο σύμμαχο του Τσίπρα στον αγώνα του να υπογραφεί το 3ο μνημόνιο. Πως το κατάφερε λοιπόν αυτό; Τοποθετώντας τον Μεϊμαράκη στη θέση του αρχηγού. Ο πληθωρικός και brutal πολιτικός παρά το ότι δεν θεωρείται επιτυχημένος υπουργός στα πόστα που πέρασε, εμφανίζεται τιμητής της εντιμότητας και του πατριωτισμού και φανατικός υποστηρικτής της ευρωπαϊκής γραμμής. Αντί λοιπόν να κάνουν ένα έκτακτο συνέδριο και να πουν οι παλαιότεροι: αναλαμβάνουμε ρόλο συμβούλων στο κόμμα για να μην ξανασυμβούν τα ίδια λάθη των προκατόχων μας και βγάζουμε μπροστά τους νέους, μακριά από οικογενειοκρατίες και παθογένειες, τοποθέτησαν τον Μεϊμαράκη για να αποκρούσει όλα τα βέλη με τον τσαμπουκά και να διατηρήσει με μαεστρία το παλιό και όλες τις παλιές οικογένειες στο προσκήνιο (στις οποίες άλλωστε χρωστά υποχρέωση). Μέσα απ’ όλα αυτά, απορούμε αν και την επόμενη φορά, Άδωνις, Βορίδης, Μητσοτάκης, Μπακογιάννη θα πάρουν ξανά αυτές τις χιλιάδες ψήφους που έπαιρναν ή θα καταδικαστούν από το λαό;
Η επόμενη επιλογή μας είναι το ΠΟΤΑΜΙ. Ο Θεοδωράκης φάνηκε να εκτελεί ένα καλοσχεδιασμένο σχέδιο, ψήφισε τα πάντα, συναντήθηκε με τον Γιούνγκερ χωρίς θεσμικό ρόλο, είχε υποστηριστή τον Σούλτς που πίεζε για τη συμμετοχή -του Θεοδωράκη- στην κυβέρνηση!, πίεσε με πάθος για τη συμφωνία και φάνηκε να αδειάζει από ιδέες και προοπτικές. Βέβαια είναι ένα κόμμα που δεν δοκιμάστηκε, όμως βαραίνουν τον αρχηγό του οι παλιές σχέσεις με τα βαριά ονόματα της διαπλοκής αλλά και η έντονη εμμονή στην ψήφιση του μνημονίου.
Ως τέταρτη επιλογή έχουμε το ΠΑΣΟΚ, με το τελευταίο οικογενειακρατικό όνομα του κόμματος, ο Βενιζέλος πήγε στα μετόπισθεν, τα δυνατά χαρτιά ή τα έχουν παρατήσει ή έχουν εξαφανιστεί τεχνηέντως για να σβηστεί η ευθύνη τους για τις καταστροφικές πολιτικές των προηγούμενων ετών. Η περιορισμένων δυνατοτήτων Φώφη Γεννηματα δεν προκαλεί δέος και σεβασμό και το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί ούτε φόβητρο, ούτε δυναμη και φαίνεται να μένει εκτός Βουλής.
Η επόμενη επιλογή είναι αυτή των ΑΝΕΛ. Ο αρχηγός τους Πάνος Καμμένος, ο πολιτικός με την πιο σκληρή γλώσσα, με τις πατριωτικές του κόκκινες γραμμές και με τις απειλές του να στείλει τους παραβιάζοντες τον νόμο στον εισαγγελέα αλλά και τα κανάλια στο ταμείο του υπουργείου οικονομικών ή στο κλείσιμό τους, τελικά δεν υλοποίησε τίποτα απ’ αυτά. Αντιθέτως ακολούθησε ως πιστός φίλος τον Αλέξη Τσίπρα και τώρα κινδυνεύει να μείνει χωρίς κόμμα και εκτός Βουλής. Είχε τη δυνατότητα να ενώσει τη κεντροδεξιά αλλά οι λανθασμένοι χειρισμοί του τον οδήγησαν στη πολιτική καταστροφή του. Ο Πάνος Καμμένος θα είναι το εύκολο θύμα των επόμενων εκλογών που θα πληρώσει για την ασυνέπειά του.
Επόμενη επιλογή η Χρυσή Αυγή! Σταθερή στις απόψεις της, με λιγότερους τραμπουκισμούς από πριν, σαν να εκπαιδεύθηκαν εντός της φυλακής, τηρούν στάση αναμονής και τα ποσοστά τους βάσει των γκάλοπ, ανεβαίνουν ραγδαία. Το μεταναστευτικό και τα άγρια μέτρα του μνημονίου οδηγούν τον λαό στα άκρα και η Χρυσή Αυγή φαίνεται να είναι η κερδισμένη των εκλογών και από εκεί προκύπτουν και οι τεχνητές φιλειρηνικές τακτικές του πρώην κόμματος των “εγέρθητι”.
Εδώ στην επόμενη επιλογή έχουμε ένα κόμμα ανερχόμενο τα τελευταία χρονια, το κόμμα της Ένωσης Κεντρώων, του Βασίλη Λεβέντη. Ο Λεβέντης με ένα προσωποπαγές κόμμα, ανέκαθεν με το γραφικό του λόγο και στυλ καυτηρίαζε τις πολιτικές του δικομματισμού και συγκέντρωνε όλο και πιο πολλούς υποστηρικτές. Τώρα δείχνει πιο συστημικός από ποτέ, υποστηρίζεται από μερικά συστημικά ΜΜΕ και θυμίζει λίγο την πορεία του Ποταμιού. Ο Βασιλης Λεβέντης είναι πια πιο προσεκτικός, δεν καυτηριάζει αλλα συντάσσεται ακόμα και στο πλευρό του Τσίπρα για να υλοποιήσει τα μνημόνια, σαν από καιρό πριν να έχει πάρει το δαχτυλίδι για να μπει στη Βουλή. Το θετικό γι’ αυτόν η καθαρότητά του σε σχέση με τη διαπλοκή και η αγνότητα σε σχέση με την εξουσία, αδοκίμαστος, αν και μνηστήρες πολλοί τον πλησιάζουν, φθαρμένοι για χρόνια, προερχόμενοι από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για μια θέση στη Βουλή !
Το κόμμα του ΚΚΕ αποτελεί μιά προβλέψιμη δύναμη, φαίνεται πως δεν κυνηγούν και δεν επιδιώκουν τίποτα, ο λόγος τους γίνεται όλο και πιο ξύλινος, παραμένουν απλώς η αριστερή πτέρυγα των διαφωνούντων σε όλα, χωρίς καμία εφαρμόσιμη πρόταση.
Για το τέλος άφησα το νεοϊδρυθέν κόμμα του Λαφαζανη, ένα κόμμα που γεννήθηκε από τις στάχτες του ΣΥΡΙΖΑ, η λεγόμενη αριστερή πλατφόρμα. Φαίνεται κι αυτή εύθραυστη, χωρίς τον μεγάλο και χαρισματικό ηγέτη, με ερωτηματικά για τη συμμετοχή της Κωνσταντοπούλου ή του Βαρουφάκη. Σίγουρα θα ενώσει τις φωνές πολλών αγανακτισμένων αντιμνημονιακών πολιτών. Ο αρχηγός του είναι γνωστός για τις φιλορωσικές τάσεις του και την πρόταση για ανασυγκρότηση μέσα από την καθολική ρήξη.
Σαν ένα προσωπικό σχόλιο, θα έλεγα, ότι ο ελληνικός λαός δεν ενδιαφέρεται να πάει να ψηφίσει, δεν θέλει σε καμία περίπτωση να συνεχίσει τα μνημόνια αλλά από την άλλη δεν ενδιαφέρεται να κάνει επανάσταση, δεν τον εμπνέει κανένα πολιτικό πρόσωπο, θα οδηγηθεί στις κάλπες αισθανόμενος ότι τον κοροϊδεύουν και με σύμμαχο έναν ευφυέστατο (!) εκλογικό νόμο, φτιαγμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, θα εκλέξει ξανά τα ίδια πρόσωπα εξαιτίας του συστήματος της λίστας των ψηφοδελτίων.
Η επιλογή είναι στα χέρια σας, η δημοκρατία πληγωμένη, αιμορραγεί ακατάσχετα, δεν παύει όμως η δύναμη να εξακολουθεί να βρίσκεται στα χέρια του ελληνικού λαού.
Ιωάννης Φωκάς66 Posts
Στρατιωτικός
0 Comments