Δημοψηφίσματος το ανάγνωσμα….

Πριν από σχεδόν πέντε μήνες η κυβέρνηση πήρε σαφή εντολή από τον ελληνικό λαό για αλλαγή σκηνικού. Στις 25 Ιανουαρίου έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές που προκηρύχθηκαν λόγω αδυναμίας εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας και στις τρεις ψηφοφορίες, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, από κόμμα του 3% έγινε κυβερνών κόμμα καθώς η συμπολίτευση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αδυνατούσε να προσφέρει κάτι νέο στο χώρο της πολύπαθης ελληνικής πολιτικής σκηνής. «Πρώτη φορά αριστερά λοιπόν», ο ελληνικός λαός επηρεασμένος και από τις προεκλογικές δηλώσεις εναπόθεσε τις ελπίδες του πλέον σε ένα ελπιδοφόρο ηγέτη, τον Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει τη χώρα σε ένα καλύτερο αύριο. Με εντολή να διαπραγματευτεί σκληρά προς βελτίωση των συνθηκών αποπληρωμής των χρεών. Και μετά από πέντε μήνες διαπραγματεύσεων, αμφισβητούμενες από την αντιπολίτευση, φτάνουμε στις 26 Ιουνίου 2015, πέντε μήνες μπροστά, κυριολεκτικά σε αδιέξοδο, με τη χώρα να οδεύει σε δημοψήφισμα έχοντας κλειστές τις τράπεζες και το λαό σε αβεβαιότητα.

Αν παρατηρήσουμε λίγο τις πολιτικές πρακτικές των σαράντα χρόνων μετά την μεταπολίτευση θα καταλάβουμε για ποιο λόγο βρεθήκαμε σε αυτό το τέλμα. Από το «Τσοβόλα δώστα όλα» στο «λεφτά υπάρχουν», από την κακοδιαχείριση και την διασπάθιση δημοσίου χρήματος, τους διορισμούς κάτω από το τραπέζι στο δημόσιο με σκοπό τη δημιουργία ενός ογκοδέστατου και δυσλειτουργικού κράτους, από τις μίζες στα εξοπλιστικά και από το «μαζί τα φάγαμε» φτάσαμε στο σήμερα όπου δεν υπάρχει μία. Με την κατάρρευση το 2007 της LehmanBrothersξεκίνησε ο χορός της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης που έφτασε να επηρεάσει και εμάς το 2009 όταν ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε την ένταξή μας σε πακέτο στήριξης, το κοινώς λεγόμενο μνημόνιο(memorandum) υποθηκεύοντας το μέλλον των Ελλήνων. Μίζες στα εξοπλιστικά, υπέρογκα δάνεια για μια πλαστή και εφήμερη ευημερία, καταναλωτικά δάνεια, κάρτες δημιούργησαν μια οικονομία-φούσκα. Μέγιστο λάθος απετέλεσε η οικειοποίηση των τοξικών ομολόγων των τραπεζών και η ανακεφαλαιοποίησή τους ώστε να μην καταρρεύσουν, καθιστώντας το χρέος των τραπεζιτών, δημόσιο χρέος. 250 δις στο κεφάλι μας δίχως λόγο και αιτία. Καθόλου λογικό νομίζω, αν και δεν είμαι οικονομολόγος. Η έλευση του ΔΝΤ επίσης απετέλεσε μέγα λάθος καθώς ειδικεύεται σε χώρες που έχουν πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών και στις ισοτιμίες τους. Επίσης ήταν γνωστό για τις απάνθρωπες τακτικές που χρησιμοποιεί βάζοντας σε αέναη ύφεση τις οικονομίες των χωρών που «επισκέπτεται» οι οποίες αργούν να επανεκκινήσουν. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις λάθος πολιτικές των κυβερνήσεων από το 2009 και μετά μας οδήγησαν στο τέλμα και στο δημοψήφισμα.

Ένα δημοψήφισμα που αμφισβητήθηκε από πολλούς για την χρησιμότητά του καθώς διενεργείται εν μέσω θέρους, τουριστικής περιόδου, καταστρέφοντας τελείως την εγχώρια «βαριά» βιομηχανία. Όμως αποτελεί την ύψιστη έκφανση της δημοκρατίας καθώς ο λαός καλείται να αποφασίσει για ζητήματα κεφαλαιώδη, υψίστης σημασίας. Φόβοι για διχασμό και «νέο εμφύλιο» ηγέρθησαν. Μα ποιο δημοψήφισμα δεν είναι «διχαστικό» εκ φύσεως υπό μία έννοια; Αφού σε βάζει να επιλέξεις θέτοντάς σε για μια φορά ενώπιον των ευθυνών σου ως πολίτη. Στην αρχαία Αθήνα, την εποχή του Περικλή, εκεί όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, οι πολίτες ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στα κοινά δια της ανατάσεως της χειρός. Άρα γιατί κοπτόμεθα για πραξικοπηματικές μεθόδους, αφού η πεμπτουσία της δημοκρατίας εκφράζεται μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία.; Γιατί από πίσω κρύβονται οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και παίγνια που εάν ανατραπούν θα φέρουν αναταραχή στους διοικούντες αλλά και στους κραταιούς αυτού του τόπου.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως εγείρονται κάποια ζητήματα και σφάλματα στη διαδικασία αυτή καθ’ αυτή. Κατ’ αρχάς διενεργείται με κλειστές τράπεζες, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά το λαό καθώς κάτω από το καθεστώς της πίεσης και της αβεβαιότητας δεν δύναται να κρίνει και να πράξει με ορθότητα. Σε τόσο κεφαλαιώδη ζητήματα θα έπρεπε να υπάρχει ένας εύλογος χρόνος, ώστε να αναπτυχθεί εκτενής διάλογος πάνω στο θέμα ώστε ο λαός να κατανοήσει την ουσία του θέματος για το οποίο καλείται να δώσει την ψήφο του. Οι οκτώ μέρες δεν επαρκούν και ουσιαστικά τη μία μέρα που είχε η Βουλή στη διάθεσή της να συζητήσει, αναλώθηκε σε τσακωμούς και προσωπικές αντεγκλήσεις των μελών του κοινοβουλίου. Τέλος ο τρόπος που έχει διατυπωθεί το ερώτημα αποτελεί αφορμή για «δημιουργικές ασάφειες» καθώς το κείμενο των θεσμών έχει αποσυρθεί, εγείροντας έτσι τις παρερμηνείες για ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Ευρώ και όχι στη συμφωνία όπως κανονικά θα έπρεπε. Το βέλτιστο θα ήταν να τεθεί προς ψήφιση η ελληνική πρόταση.

Και ερχόμαστε τώρα στο ρόλο που διαδραματίζουν τα κανάλια στην συντήρηση και ανάπτυξη αυτής της παραφιλολογίας δηλαδή του διακυβεύματος της παραμονής ή όχι στο Ευρώ. Τα ΜΜΕ δυστυχώς στην παρούσα φάση, δεν έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων παρέχοντας παραπληροφόρηση αντί αυτού στο οποίο θεωρητικά έχουν ταχθεί. Στην έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση. Προκρίνουν ως ερμηνεία το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ευρώ πράγμα που διαψεύστηκε από την χθεσινή δήλωση του κ. Τουσκ ότι το δημοψήφισμα δεν έχει να κάνει με την παραμονή ή όχι της Ελλάδος στην Ευρωζώνη. Η τρομολαγνία, ο πανικός και ο διχασμός της κοινωνίας έχουν μπει στο στόχαστρο των καναλαρχών. Άνιση προβολή των συγκεντρώσεων του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, σαφέστατη παροχή περισσότερου τηλεοπτικού χρόνου στους υποστηρικτές του ΝΑΙ, έχουν ως αποτέλεσμα την άσκηση επιρροής στην απόφαση του λαού. Συνεχής προβολή και κλήση ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι για τα μνημόνια όπως ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος, ω θεοί, αυτοαποκαλούμενος ανερυθρίαστα «μάστερ» των μνημονίων, συνεχίζει απροκάλυπτα λέγοντας ότι πρότεινε ο ίδιος στους Γερμανούς να κλείσουν οι τράπεζες φέρνοντάς μας δυσάρεστες αναμνήσεις από μελανές στιγμές της ελληνικής ιστορίας (εφιάλτες, δοσιλόγους κτλ..).

Προκαλούν έτσι εθνικό διχασμό, λειτουργώντας ως «διαπύρσιος κήρυξ» των δανειστών οι οποίοι βολεύονται με το «διαίρει και βασίλευε». Ο λαός όμως παρόλο το βομβαρδισμό και την τρομο-επίθεση που δέχεται από τα ΜΜΕ, τα οποία στις κυριότερες ειδήσεις προκρίνουν μόνο τα χείριστα των σεναρίων, δείχνει να βγαίνει από το λήθαργο σκεπτόμενος λογικά. Με αφορμή τη φίμωση από διάφορους σταθμούς πολιτών υπέρ του ΟΧΙ, ρεπόρτερ λαμβάνουν «άκυρα» από πολίτες έχοντας κατανοήσει το παιχνίδι που παίζεται με την ανοχή της ΕΣΗΕΑ. Μια αχτίδα φωτός μέσα στο γενικότερο σκοταδισμό που επικρατεί. Η διχαστική κατάσταση που έχουν δημιουργήσει, φέρνοντας σε αντιπαράθεση τους υποστηρικτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ , αντί να προκρίνουν την ομόνοια, μας φέρνει στο μυαλό την αντίστοιχη αντιπαράθεση του Βυζαντίου μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών και τη φράση «Καλύτερα με Τούρκικο φέσι παρά με παπική τιάρα». Αντιπαράθεση που μας κόστισε 400 χρόνια σκλαβιάς. Πρόσφατες και οι μνήμες από τον εμφύλιο, περίοδο ντροπής και διάπραξης θηριωδιών και από τις δύο πλευρές, γεγονότα που είναι ανεπίτρεπτο να ξαναζήσουμε.

Διάσημοι ,βολεμένοι, άνθρωποι του πνεύματος, showbiz, επιχειρηματίες, συμβάλλουν και αυτοί με τη σειρά τους στην όξυνση της κατάστασης με το να υποστηρίζουν το ψευδές επιχείρημα ΝΑΙ στην Ευρώπη. Μα ποιος είπε ΟΧΙ στην Ευρώπη; Στη συμφωνία λέμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Τι δεν καταλαβαίνουν; Συμφέροντα χρόνων βλέπεις, ριζωμένα βαθιά στην ελληνική κοινωνία. Και ως εκ θαύματος, αναγιγνώσκω τυχαίως αναρτήσεις που αναφέρουν ότι φράσεις του τύπου «Μολώνλαβέ» του Λεωνίδα ή φράσεις του Κολοκοτρώνη αποτελούν οπισθοδρόμηση. Σοβαρά; Αντιταχθήκαμε ως έθνος ενάντια στους Πέρσες, με πόλεις-κράτη που ενώ διέφεραν χαοτικά( Αθήνα –Σπάρτη) όχι μόνο πολιτειακά αλλά και ιδεολογικά εν τούτοις κατάφεραν να συνεννοηθούν, αποτινάξαμε Τούρκικο ζυγό, και τώρα δεν μπορούμε να ενωθούμε και να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εχθρό, τους δανειστές. Ο Κολοκοτρώνης δε, ανέφερε ότι δεν φοβόταν τον πόλεμο με τους Τούρκους αλλά τον πόλεμο τον εσωτερικό που θα δεχόταν από τους αντιφρονούντες. Αν είχαμε πάρει λίγο από το κλέος των προγόνων μας ίσως να μην είχαμε οδηγηθεί εδώ.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι αυτό που προέχει είναι να μείνουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙως ΕΛΛΗΝΕΣανεξαρτήτως τι θα ψηφίσουμε, καθώς είτε με το ΝΑΙ είτε με το ΟΧΙ, οι καταστάσεις που θα ακολουθήσουν θα είναι βάρβαρες. Το δημοψήφισμα κανέναν διχασμό δεν προκαλεί στην ουσία. Χρόνιες παθογένειες της κοινωνίας μας αποκαλύπτει.Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Οι πολιτικοί που εκλέξαμε αποτελούν αντανάκλαση της κοινωνίας μας. Εμείς τους δώσαμε βήμα. Έχουμε τώρα μια ευκαιρία να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αποφασίσουμε για το μέλλον μας. Μια ευκαιρία για αντίσταση και αλλαγή. Ας μην πάει χαμένη.

Καλή δύναμη και καλό κουράγιο…

Υ.Γ. Η γενιά μου κάηκε….Θα προσπαθήσω για τις επόμενες γενιές και αν δεν τα καταφέρω θα πω ότι τουλάχιστον πάλεψα….

« Η’ ΤΑΝ Η’ ΕΠΙ ΤΑΣ»…

Νάσσος Καλογερόπουλος