«Μαύρος καπνός» στο κονκλάβιο των Βρυξελλών, τρέμουν οι εμπνευστές της συμφωνίας
Εδώ και καιρό περνούν τα δεκαήμερα μπροστά μας, οι προθεσμίες και οι ημερομηνίες αλλάζουν συνεχώς αλλά δυστυχώς το επιθυμητό αποτέλεσμα της συμφωνίας των θεσμών με την Ελλάδα δεν έρχεται.
Διερωτώμαι λοιπόν, αν είναι δυνατόν να μιλάμε τελικά για συμφωνία των δύο πλευρών όταν την ίδια στιγμή δεν τέμνονται οι απόψεις σε κανένα σημείο, ούτε βέβαια συγκλίνουν. Εδώ λοιπόν διαφαίνεται μια μεγάλη σύγκρουση ιδεών ή ίσως καλύτερα συμφερόντων, ονομάστε το όπως θέλετε, μια σκακιέρα που ο κάθε παίκτης θέλει να κερδίσει όχι απο προσωπική εξαιρετική επιθετική κίνηση, αλλά περιμένοντας το τελικό λάθος του αντιπάλου για την μετέπειτα επίρριψη ευθυνών.
Στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως, ακούστηκαν αυτούς τους μήνες πράγματα που δεν ειπώθηκαν δεκαετίες ολόκληρες, είτε ως δηλώσεις εντυπωσιασμού, είτε ως προσπάθειες τρομοκράτησης του πλήθους αλλά και απειλές άνευ προηγούμενου, ενώ από την άλλη πλευρά ακούστηκαν καταγγελίες ή και δηλώσεις με ανακριβή στοιχεία για τα προτεινόμενα μέτρα.
Ο λαός βρίσκεται πια σε σύγχυση προσπαθώντας να κρίνει. Ποιος λέει την αλήθεια; Ο Γολιάθ; Ή ο μικρόσωμος Δαυίδ που μόλις πρόσφατα σήκωσε ανάστημα έπειτα από πολλές δεκαετίες πλήρους υποταγής; Είναι άραγε δυνατόν να ψεύδεται ο Δαυίδ ενώπιον όλων των ευρωπαϊκών εταίρων τη στιγμή μάλιστα που έχει τόση ανάγκη τη χρηματοδότηση και να εξαπατά τους πάντες; Ή μήπως τελικά είναι πιο λογικό να ψεύδονται οι θεσμοί που μην έχοντας συμμάχους στο αντίπαλο στρατόπεδο ξεσκεπάζονται τώρα πια αυτά που οι συνωμοσιολόγοι μας έλεγαν τα τελευταία χρόνια;
Ο λαός πρέπει να αποφασίσει γρήγορα για την τελική ετυμηγορία. Το διακύβευμα “ευρώ ή μνημόνιο” κούρασε. Τι να θέλει πια ο λαός από το ευρώ; Πιο βαθειά κρίση, πιο πολλά μέτρα και πίεση, περισσότερος μαρασμός, ταπείνωση και εξευτελισμός μόνο και μόνο για να εξασφαλιστεί το ρευστό στα ΑΤΜ; Αυτός είναι τελικά ο μόνος λόγος για να παραμείνουμε στο ευρώ;
Ή μήπως ο Έλληνας θα αποφασίσει την τελική ρήξη και την ολική επαναφορά, την επανεκκίνηση, την ανάνηψη; Έχει πια ο Έλληνας σθένος και ψυχικά αποθέματα να πει οχι; Να ανασυγκροτηθεί και μέσα από σκληρή δουλειά να δημιουργήσει ξανά ανάπτυξη, πολιτισμό και ίσες ευκαιρίες; Μπορεί ο κουρασμένος Έλληνας να ξεπεράσει τον εαυτό του αφού ο δρόμος μόνο εύκολα στρωμένος δε θα ‘ναι, αντιθέτως απαιτεί κόπο και θυσίες.
Από την άλλη, τι θα θυμίζει την Ελλάδα αν συνεχίσουμε με το ίδιο τροπάριο των μνημόνιων τα επόμενα 5 χρόνια; Τι θα μας έχει απομείνει; Ακόμα κι αν κάνουμε μεταρρυθμίσεις κατά 50%, τίποτα δεν θα εχει στηθεί με σχεδιασμό και σύμφωνα με την νοοτροπία των Ελλήνων, τίποτα δεν θα κρατήσει την ενότητα και την πνοή του έθνους. Μήπως τελικά η επανεκκίνηση είναι η μόνη λύση;
Το δεδομένο είναι ότι οι μνημονιακοί πολιτικοί δεν κόπτονται για την σωτηρία των Ελλήνων και για την εθνική μας κυριαρχία, ενδιαφέρονται μόνο για το πολιτικό τους μέλλον. Γνωρίζουν ότι θα καταδικασθούν συλλήβδην από τον ιστορικό του μέλλονος για τις πολιτικές τους πράξεις και αποφάσεις και γι’ αυτό πιέζουν για συνολική συμφωνία, ώστε να μπουν στο ίδιο πηγάδι και οι νυν κυβερνώντες και να αποκτήσουν άλλοθι παρουσιάζοντας το μνημόνιο ως μοναδική επιλογή!! Η προδοσία όμως δεν είναι κέρμα που έχει δυο όψεις…
Εν αναμονή λοιπόν…
Ιωάννης Φωκάς66 Posts
Στρατιωτικός
0 Comments