Αυτό έγραψε το 1962 ο Μάνος Χατζιδάκις και ερμήνευσε ο Δημήτρης Χορν θέλοντας και οι δύο τους να ”φέρουν” στο φως το έργο που επιτελεί αλλά και τις συνεχείς δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός. Δυσκολίες που αρκετές φορές επηρεάζουν ακόμη και τις βιοποριστικές του ανάγκες!

Ηθοποιός χαρακτηρίζεται εκείνος που μεταφέρει γεγονότα και καταστάσεις της καθημερινής ζωής στη μικρή οθόνης της τηλεόρασης, στη μεγάλη οθόνη του κινηματογράφου, στο σανίδι κάποιου θεάτρου. Αφιερώνεται ψυχή τε και σώματι προσπαθώντας κάθε φορά να στείλει το δικό του προσωπικό μήνυμα. Τελικός αποδέκτης των μηνυμάτων αυτών είναι το κοινό, ένα κοινό που άλλοτε θα τον εκθειάσει σα σύγχρονο θεό και άλλοτε θα τον κρίνει δίχως ίχνος επιείκειας.

Σημαντικό το έργο που προσφέρει ένας ηθοποιός σ’ένα κοινωνικό σύνολο, όταν βέβαια δύναται να το πράξει! Αυτό επειδή η ανεργία που μαστίζει το χώρο είναι χρόνια, πόσο μάλλον σήμερα που η ανεργία έχεις κατακλύσει όλους τους εργασιακούς χώρους, παρουσιάζοντας συνταρακτικά ποσοστά! Ένας ηθοποιός δεν είναι ιδιωτικός υπάλληλος, δεν εργάζεται στο Δημόσιο. Τους περισσότερους μήνες του χρόνου τρέχει να βρει κάποιο ρόλο που θα του εξασφαλίσει τα προς το ζείν ή περιμένει εναγωνίως πάνω από μία συσκευή τηλεφώνου μήπως του προταθεί κάποια δουλειά.

Η εκ φύσεως αστάθεια που παρουσιάζει αυτό το ”ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ” καθώς και η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει μία ολόκληρη χώρα, η Ελλάδα και κατ’επέκταση ο κλάδος της ηθοποιίας, έχει οδηγήσει πολλούς ηθοποιούς, πού αλλού; Μα στο σπίτι τους φυσικά, στο” ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ”! Πρόκειται για ένα χώρο που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της ηθοποιού Άννας Φόνσου και λειτουργεί εδώ και 25 χρόνια σαn θεσμός και από το 2002 στεγάζεται σε οίκημα με σκοπό να στηρίξει όλους εκείνους του ηθοποιούς που αδυνατούν να εργαστούν, με τον οποιοδήποτε τρόπο. Ένας φιλόξενος χώρος που λειτουργεί με την ευγενική χορηγία άλλων ηθοποιών και την οικονομική στήριξη από την Πρόεδρo, η οποία αιτούμενη κρατική χρηματοδότηση που έχει εγκριθεί, δεν έχει λάβει ακόμη ούτε ευρώ! Η προσέλευση των ηθοποιών είναι μεγάλη με αποτέλεσμα το ίδρυμα να αδυνατεί να παρέχει όλα αυτά τα εφόδια που μέχρι πρόσφατα παρείχε. Επίσης ο χρόνος διαμονής κάθε ηθοποιού στο ίδρυμα δεν μπορεί να οριστεί, γεγονός που κάνει το έργο του ακόμη δυσκολότερο.

Όμως το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ του ηθοποιού φαίνεται να δοκιμάζεται από το μεγαλύτερο εχθρό του,την ανεργία, περισσότερο απ’όσο ποτέ! Ανειδίκευτοι ηθοποιοί, χωρίς να διαθέτουν πιστοποίηση από το Εθνικό Θέατρο, χωρίς να είναι απόφοιτοι κάποιας Δραματικής Σχολής, καταφέρνουν να εργάζονται ως ηθοποιοί! Οι παραγωγοί δεν διέκριναν το αστείρευτο ταλέντο τους που διαθέτουν στην υποκριτική, αυτό άλλωστε δεν το επιβεβαίωσε κανείς αρμόδιος, αλλά τις χαμηλές οικονομικές απαιτήσεις τους για να πλαισιώσουν όπως-όπως κάποιο ευτελές πρόγραμμα, προφασιζόμενοι τη δύσκολη οικονομική συγκυρία της εποχής. Μία εποχή που επιτάσσει την προώθηση εκείνων που κοστίζουν λιγότερο και παρέχουν στην Τέχνη τα ανάλογα και παράλληλα παραγκωνίζει όσους αφιέρωσαν μία ολόκληρη ζωή, τη ζωή τους, χαρίζοντας σε όλους εμάς στιγμές αλησμόνητες,στιγμές που καθήλωσαν και τους πιο απαιτητικούς θεατές με την ερμηνεία τους.

Η ανταμοιβή τους από την Πολιτεία; Η ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΗΣ!
Μία Πολιτεία που μέμφεται πως στηρίζει κάθε μορφή που συμβάλλει ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα αυτού του τόπου, αδιαφορεί για όλους εκείνους που προσέφεραν τα ΜΕΓΙΣΤΑ. Άνθρωποι που με το ταλέντο τους και την αγάπη τους για την τέχνη που υπηρέτησαν με ήθος, έκανα περήφανο ένα ολόκληρο έθνος σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, τώρα απαξιώνονται! Μία πολιτεία που εκμεταλλεύθηκε τους πιο χαρισματικούς ανθρώπους και στη συνέχεια τους ”ΕΡΙΞΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ’’, όταν εκείνοι περνούσαν τις πιο δύσκολες στιγμές τους.

Φαίνεται πως με αυτόν τον τρόπο επέλεξε να δείξει την ”ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ” του το κράτος, ένα κράτος που δεν είναι άξιο να σταθεί δίπλα σε όλους εκείνους που με την καλλιτεχνική πορεία που διέγραψαν, χάρισαν απλόχερα τη λάμψη τους για να φωτιστεί η πατρίδα τους,η Ελλάδα!