«Η μεγαλύτερη στιγμή αλληλεγγύης ήταν, όταν η Ευρώπη αποφάσισε στη Σύνοδο του Λονδίνου το 1953, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους της Γερμανίας, η οποία έβγαινε κατακερματισμένη και στιγματισμένη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» είπε συγκεκριμένα χθες ο κ. Τσίπρας στο Μάνφρεντ Βέμπερ, στον επικεφαλής της Ομάδας των Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος  κατά τη διάρκεια της δευτερολογίας του στο Ευρωκοινοβούλιο.
 
Η υποκρισία της Γερμανίας τις τελευταίες δεκαετίες έχει φθάσει στο μέγιστο, καθώς χωρίς τη συμφωνία του 1953 για την ελάφρυνση του χρέους της Γερμανίας στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, την οποία εκπροσώπησε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η γερμανική μεταπολεμική οικονομία δεν θα έθετε τα θεμέλια του μετέπειτα “οικονομικού θαύματος”.

Η συμφωνία του Λονδίνου το 1953 έπαιξε σημαντικό στην οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας. Ιστορικοί, οικονομολόγοι και πολιτικοί υποστηρίζουν ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε αυτή η αλματώδης ανάπτυξη του γερμανικού κράτους.

Οι συνομιλίες έλαβαν χώρα μεταξύ των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας, που εκπροσώπησαν όλους τους άλλους πιστωτές – περίπου 20 χώρες.

Το υπό συζήτηση χρέος περιλάμβανε εκείνο του δημοσίου καθώς και του ιδιωτικού τομέα και αφορούσε το χρέος που προέκυψε από τις αποζημιώσεις του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και στο χρέος που διαμορφώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
 
Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν γύρω στα 30 δισ. μάρκα. Οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν στη διαγραφή σχεδόν του 50% του χρέους, ενώ για το υπόλοιπο προέβλεψαν τη μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωσή του.

Οι Γερμανοί πιστεύουν ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού τους και στους Αμερικανούς. Ομως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική και η Γερμανία την αγνοεί είτε ηθελημένα είτε αθέλητα.  

Η Συμφωνία του 1953 στηρίχθηκε στις εξής αρχές:

1 η ελάφρυνση του χρέους αφορά το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος ταυτόχρονα
 
2 εξόφληση του χρέους δεν μπορεί να γίνει με επαχθείς όρους, αφού επιτείνει το πρόβλημα της υπερχρέωσης
 
3 η αντιμετώπιση του χρέους πρέπει να συνδυάζεται με την ανάπτυξη της οικονομίας,  

4 η μονομερής επιβολή της βούλησης των πιστωτών δεν συνάδει με τις πιο πάνω αρχές.

Η πατρίδα μας ήταν μία από τις πιστώτριες χώρες που συνυπέγραψαν τη Συμφωνία. Δυστυχώς όμως η σημερινή ηγεσία της Γερμανίας αλλά και οι πολίτες της ξεχνούν εύκολα την στήριξη που τους είχαμε δώσει, παρά τις θηριωδίες που είχαν διαπράξει στην χώρα μας και επιδεικνύουν μια μοναδική αδιαλλαξία έναντι της Ελλάδας και των άλλων υπερχρεωμένων χωρών. 

Πρέπει δε να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο, ότι η Συμφωνία του 1953 δεν περιέλαβε αποζημιώσεις για τις ζημίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. 
 
Η διαγραφή του γερμανικού χρέους διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί η χώρα σε εξαγωγική δύναμη, εφόσον συνέφερε τους δανειστές της να παράγει, να πωλεί τα προϊόντα της και να τους εξοφλεί.

Κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να συμβεί και με την χώρα μας, όμως στο ιερατείο των Βρυξελλών δεν θέλουν να ακούν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, με τη Γερμανία να είναι η πιο αδιάλλακτη από όλες τις χώρες. 

Στο χρέος της χώρας συσσωρεύονται τα τεράστια, για το μέγεθος της χώρας τα φαραωνικά έργα τύπου Ολυμπιάδας, οι μίζες, οι αρνητικές συνέπειες στα δημόσια οικονομικά από την ένταξη στην ΕΕ – ΟΝΕ και τα τεράστια πακέτα των μνημονιακών δανείων για τη διάσωση των Ευρωπαϊκών τραπεζών, τα οποία οδήγησαν στη παραγωγική καταβαράθρωση της χώρας.
 
Πρέπει να καταλάβουν οι δανειστές, οτι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος. Το χρέος που προκάλεσαν οι ρυθμίσεις που επέβαλε η Τρόικα παραβιάζει ευθέως τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων της Ελλάδας. Ως εκ τούτου χρέος είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο.

Η διόγκωση του χρέους μας οφείλεται στην πληρωμή εξαιρετικά υψηλών επιτοκίων δανεισμού στους πιστωτές, στην ανακεφαλαιοποίηση ιδιωτικών τραπεζών από το κράτος και στις διεθνείς ανισορροπίες οι οποίες δημιουργήθηκαν από την ελαττωματική σχεδίαση της ίδιας της Νομισματικής Ένωσης.

Επίσης στο πλαίσιο των λεγόμενων ‘προγραμμάτων διάσωσης’ οι δανειστές έπληξαν άμεσα τις συνθήκες ζωής του ελληνικού λαού και παραβίασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Πρέπει λοιπόν αρχικά η Γερμανία και ακολούθως οι εταίροι να καταλάβουν οτι το χρέος είναι παράνομο και επαχθές. Η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει έχοντας στις πλάτες της τον βραχνά του χρέους.

Τώρα οφείλουν για το μέλλον της Ελλάδας της Ευρώπης αλλά για τις επόμενες γενιές να κάνουν το μεγάλο βήμα και επιλύσουν το ζήτημα του χρέους. 

 
Πληροφορίες: Deutsche Welle, Avgi.gr, Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος